1o ΘΕΜΑ
Α1. Η συντάκτρια του κείμενου τονίζει πόσο σημαντική είναι η αυτοκριτική για τον άνθρωπο. Ορίζει την αυτοκριτική ως την κριτική που ασκεί κάποιος στον εαυτό του αλλά και ως την επιθυμία που έχει να τον κρίνει αντικειμενικά και αυστηρά. Στη συνέχεια παραθέτει τα ποικίλα πλεονεκτήματα που έχει η αυτοκριτική για τον άνθρωπο. Στον αντίποδα αναφέρεται και στην αρνητική κριτική και στα άσχημα και μη επιθυμητά αποτελέσματα που έχει. Τέλος καταλήγει στο συμπέρασμα πως έπειτα από κάθε πράξη μας πρέπει να ελέγχουμε πως φερόμαστε στον εαυτό μας και να είμαστε ειλικρινείς. Άλλωστε συνεχώς μαθαίνουμε, γιατί οι συμπεριφορές μας είναι διαφορετικές σε κάθε περίπτωση και αυτό που θα πρέπει να κάνουμε είναι να «μελετάμε» την κάθε περίσταση ξεχωριστά.
Α2.
- Λ («Ο τρόπος… καταδικάζουμε» §1)
- Σ («Η αυτοκριτική… εξέλιξή του» §2)
- 3.Σ («Από την άλλη… ζωή μας» §4)
- Λ («Επίσης… εξέλιξη» §4)
- Λ («Θεωρείται… να υλοποιήσουμε» §2)
*Η αιτιολόγηση είναι προαιρετική εφόσον η εκφώνηση δεν το ζητάει.
2ο ΘΕΜΑ
Α3. α) Η τέταρτη παράγραφος αναπτύσσεται με συνδυασμό μεθόδων. Πιο συγκεκριμένα χρησιμοποιείται αίτιο- αποτέλεσμα σε όλη την παράγραφο. Τα αίτια είναι η «αρνητική αυτοκριτική», η «αυταρχική κριτική» και η άσχημη συμπεριφορά απέναντι στον εαυτό μας: « όταν φερόμαστε στον εαυτό μας… σκληρά». Τα αποτελέσματα είναι: «αναπτύσσουμε… ζωή μας», « πλήθος αρνητικών συναισθημάτων… σύγκρισης» και «τροφοδοτεί… εξέλιξη». Ακόμα υπάρχουν οι διαρθρωτικές φράσεις «με αποτέλεσμα» και «με συνέπεια» που δηλώνουν αποτέλεσμα. Ο δεύτερος τρόπος ανάπτυξης είναι τα παραδείγματα, καθώς με ασύνδετο σχήμα μας παραθέτει τα αρνητικά συναισθήματα που δημιουργεί η αρνητική αυτοκριτική: «όπως φόβος… άγχος». Τέλος έχει και τη διαρθρωτική λέξη «όπως» που δηλώνει παράδειγμα.
β) Στην τέταρτη παράγραφο η συντάκτρια προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει τους αναγνώστες σχετικά με τα αποτελέσματα που έχει η αρνητική αυτοκριτική για τον εαυτό μας. Για να το πετύχει αυτό χρησιμοποιεί ως τρόπο πειθούς την επίκληση στο συναίσθημα. Πιο συγκεκριμένα ως μέσα πειθούς χρησιμοποιεί α’ πληθυντικό πρόσωπο («φερόμαστε, νιώθουμε, αναπτύσσουμε κ.α. ») για να δείξει ότι η κατάσταση αυτή μας αφορά όλους, καθώς όλοι κάποια στιγμή έχουμε κρίνει αρνητικά τον εαυτό μας, να μας προβληματίσει και να δημιουργήσει ένα κλίμα αμεσότητας ώστε να μπορούμε να ταυτιστούμε με αυτά που διαβάζουμε. Ακόμα χρησιμοποιεί συναισθηματικά φορτισμένο λεξιλόγιο («σκληρά, εσωτερική δυσφορία, πλήθος αρνητικών συναισθημάτων κ.α. »), ασύνδετο σχήμα («υποτιμητικά, αυστηρά,… σκληρά», « φόβος, ανασφάλεια… άγχος»).
Α4. α) ενδόμυχη =εσωτερική/ ενδότερη
αδιάκοπης= αέναης/ συνεχούς
προσήλωση= αφοσίωση
έξεις= συνήθειες
απόλυτα= δογματικά
β) Η συντάκτρια επιλέγει να κλείσει το άρθρο της χρησιμοποιώντας αποσιωπητικά: «Η επιλογή είναι δική μας… με ή χωρίς αυτοκριτική… ». Με αυτόν τον τρόπο καταφέρνει να προβληματίσει τον αναγνώστη και να τον αφυπνίσει, λέγοντας πως είναι στο χέρι του το πως θα φέρεται στον εαυτό του και σχολιάζει ότι μπορούμε να επιλέξουμε είτε κάνουμε αυτοκριτική είτε όχι.
3ο ΘΕΜΑ
Α5. Άρθρο: Τίτλος, γ΄ πρόσωπο, επίσημο, αντικειμενικό ύφος
Αυτοκριτική απαραίτητο στοιχείο του χαρακτήρα!
Πρόλογος: Η αυτοκριτική θεωρείται πολύ σημαντικό προσόν του χαρακτήρα του ανθρώπου και έχει πολλά πλεονεκτήματα για αυτόν, συμβάλλοντας παράλληλα στη διαμόρφωση μιας ολοκληρωμένης και σωστής προσωπικότητας.
Κύριο μέρος: α. Οφέλη για τον άνθρωπο:
- Γνωρίζει τον εαυτό του, τις αρετές και τις αδυναμίες του.
- Ελέγχει τις πράξεις και τις παραλείψεις του και έτσι αποφεύγει σφάλματα στις ενέργειές του.
- Καταπολεμά τα ελαττώματά του και τις κακές συνήθειες με την αυτοκυριαρχία.
- Συνηθίζει στην αυτοπειθαρχία.
- Αντιμετωπίζει με υπευθυνότητα τις δυσκολίες, με βάση τις προηγούμενες εμπειρίες, γιατί διδάχθηκε από τα λάθη του.
β. Αναγκαιότητα αυτοέλεγχου στην εποχή μας:
Ωστόσο ο αυτοέλεγχος είναι απαραίτητος ειδικά στην εποχή μας γιατί :
- Όλες οι ηθικοπνευματικές αξίες αμφισβητούνται και περνούν κρίση.
- Ταπεινώνεται η ανθρώπινη προσωπικότητα.
- Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από επιστημονική πρόοδο και τεχνολογική ανάπτυξη
- Οι άνθρωποι δεν έχουν υψηλούς σκοπούς και ιδανικά, είναι αδιάφοροι για τον συνάνθρωπο.
Επίλογος: Συμπερασματικά, η αυτοκριτική και ο αυτοέλεγχος είναι δύο στοιχεία απαραίτητα για τη σωστή διαμόρφωση του χαρακτήρα του ατόμου αλλά και για να μπορέσει να αντιμετωπίσει και να ανταπεξέλθει σωστά στη νέα κοινωνία. Έχοντας αυτοέλεγχο ο άνθρωπος εκτός από τον εαυτό του βοηθάει και τη κοινωνία σαν σύνολο να βελτιωθεί.