Κριτήριο Αξιολόγησης Λατινικά Ενότητες 26-28-Απαντήσεις

Κριτήριο Αξιολόγησης Λατινικά Ενότητες 26-28

Απαντήσεις 

α. Από αυτό το κορίτσι τίποτα πιο πρόσχαρο έχω δει ποτέ, τίποτα πιο αξιαγάπητο, ούτε πιο άξιο για την μακρόχρονη ζωή. Ακόμα δεν είχε συπληρώσει τα δεκατρία χρόνια, και ήδη υπήρχε σ’ εκείνη γεροντική φρόνηση, σοβαρότητα που ταιριάζει σε δέσποινα, όμως και κοριτσίστικη γλυκύτητα. Πώς εκείνη κρεμιόταν από τον λαιμό του πατέρα! Πώς αγκάλιαζε εμάς τους πατρικούς φίλους και με αγάπη και με σεμνότητα. Πώς αγαπούσε τις τροφούς, πώς τους παιδαγωγούς, πώς τους δασκάλους!

β. Όταν ο Άκκιος είχε έλθει από την πόλη Ρώμη στον Τάραντα, όπου ο Πακούβιος σε μεγάλη πια ηλικία είχε αποσυρθεί, κατέλυσε σε αυτόν. Ο Άκκιος, ο οποίος ήταν πολύ μικρότερος στην ηλικία, διάβασε σε αυτόν, επειδή το επιθυμούσε (ή στον οποίο το επιθυμούσε), την τραγωδία του, στην οποία υπάρχει όνομα «Ατρέας». Τότε ο Πακούβιος είπε ότι ήταν βέβαια ηχηρά και μεγάλα όσα είχε γράψει, αλλά όμως ότι φαίνονταν σ’ αυτόν αυτά κάπως τραχιά και στυφά. «Έτσι είναι» είπε ο Άκκιος «όπως λες˙ και δεν μετανιώνω βέβαια γι’ αυτό˙ διότι ελπίζω, ότι θα είναι καλύτερα αυτά που θα γράψω στη συνέχεια.

γ. Ο δούλος του Αισώπου μας, ο Λίκινος, γνωστός σε ‘σένα, δραπέτευσε από τη Ρώμη στην Αθήνα. Στην Αθήνα αυτός έμεινε λίγους μήνες σαν ελεύθερος κοντά στον Πάτρωνα τον Επικούρειο, (κι) από εκεί πήγε στην Ασία. Αργότερα, κάποιος Πλάτωνας από τις Σάρδεις, μόλις έμαθε από γράμμα του Αισώπου ότι αυτός ήταν δραπέτης, συνέλαβε τον άνθρωπο και τον παρέδωσε στη φυλακή στην Έφεσο.

Β1.

• Σωστό,
• Λάθος,
• Λάθος,
• Λάθος,
• Λάθος.

Γ1. κορυφαίος: cervicibus, δικαστήριο: dixit, υπογεννητικότητα: gignuntur, απεγνωσμένος: notus, υπόθεση: est adfectus.

Δ1.

α. 

haec: huius και hunc,

nos amicos: nostrum amicorum,

filia: filiis και filiabus,

nutrices: nutrix και nutricibus,

urbem: urbium και urbes / urbis,

natu: natus και natuum,

Plato: Platonem και Platona,

preti: pretii και preti,

nihil: neminem και nullarum rerum,

ei: earum και id.

β. 

tristis: tristiore και tristiter.

meliora: optimo.

matura: maturorum και maturissimorum / maturrimorum.

Δ2.

α. 

scribο: scribentia,

diligebat: dilige και diligere,

mortua est: moritura sis,

devertit: devertendarum,

fiunt: factum esset και fi,

gignuntur: genuisset και genitu,

dixit: dicturus fuit και dicendus fuit,

fugit: fugiuntor,

cognovisset: cognitum iri και cognoscendi,

noli: non vultis και nolitis,

possit: poterant, possent.

 β. complectebatur: complecti, complexuram esse, complexam esse, complexam fore.

Ε1. 

α. 

tibi: έμμεσο αντικείμενο του ρήματος scribo,

patris: γενική κτητική στο cervicibus,

novissimam: επιθετικός προσδιορισμός στο valetudinem,

cui: δοτική προσωπική κτητική στο est,

ei: έμμεσο αντικείμενο του ρήματος legit και υποκείμενο της μετοχής desideranti,

acerbiora: κατηγορούμενo στο εννoούμενο ea,

fore: ειδικό απαρέμφατο ως αντικείμενο του ρήματος spero,

pro libero: εμπρόθετος της σύγκρισης στο fuit σε θέση κατηγορουμένου στο is,

eum: υποκείμενο στο απαρέμφατο esse, ετεροπροσωπία,

spectare: τελικό απαρέμφατο ως αντικείμενο στο ρήμα noli. 

β. 

• δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση. Λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ρήμa devertit της κύριας πρότασης. Εισάγεται με τον ιστορικό διηγηματικό σύνδεσμο cum γιατί αναφέρεται σε διηγήσεις του παρελθόντος και υπογραμμίζει τη βαθύτερη σχέση μεταξύ δευτερεύουσας και κύριας, σχέση αιτίου – αιτιατού μεταξύ τους. Εκφέρεται με υποτακτική (venisset), έγκλιση υποκειμενικότητας. Συγκεκριμένα χρόνου υπερσυντελίκου (venisset)  και σε εξάρτηση από ιστορικό χρόνο σύμφωνα με τον κανόνα ακολουθίας των χρόνων δηλώνει το προτερόχρονο στο παρελθόν.

E2.

α. noli investigare, ne investigaveris.

β. Aesopi nostri Licinus servus tibi notus Roma Athenas fugitne?

 γ. σύγχρονο στο παρελθόν: cum … cognosceret …,

υστερόχρονο στο παρόν: cum … cogniturus sit … comprehendit (εν.) … tradit.

δ. Scriptor tradit Accium tragoediam suam ei desideranti legisse,

Accius narrat se tragoediam suam ei desiderantri legisse και

Fertur Accius tragoediam suam ei desideranti legisse.

 ε. Tragoedia sua ei desideranti ab Accio lecta est.

Για να μεταφερθείτε στο κριτήριο επιλέξτε τον παρακάτω σύνδεσμο:

Κριτήριο Αξιολόγησης Ενότητες 26-28

Ε1. 

α. 

tibi: έμμεσο αντικείμενο του ρήματος scribo,

patris: γενική κτητική στο cervicibus,

novissimam: επιθετικός προσδιορισμός στο valetudinem,

cui: δοτική προσωπική κτητική στο est,

ei: έμμεσο αντικείμενο του ρήματος legit και υποκείμενο της μετοχής desideranti,

acerbiora: κατηγορούμενo στο εννoούμενο ea,

fore: ειδικό απαρέμφατο ως αντικείμενο του ρήματος spero,

pro libero: εμπρόθετος της σύγκρισης στο fuit σε θέση κατηγορουμένου στο is,

eum: υποκείμενο στο απαρέμφατο esse,

spectare: τελικό απαρέμφατο ως αντικείμενο στο ρήμα noli. 

β. 

• δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση. Λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ρήμa devertit της κύριας πρότασης. Εισάγεται με τον ιστορικό διηγηματικό σύνδεσμο cum γιατί αναφέρεται σε διηγήσεις του παρελθόντος και υπογραμμίζει τη βαθύτερη σχέση μεταξύ δευτερεύουσας και κύριας, σχέση αιτίου – αιτιατού μεταξύ τους. Εκφέρεται με υποτακτική (venisset), έγκλιση υποκειμενικότητας. Συγκεκριμένα χρόνου υπερσυντελίκου (venisset)  και σε εξάρτηση από ιστορικό χρόνο σύμφωνα με τον κανόνα ακολουθίας των χρόνων δηλώνει το προτερόχρονο στο παρελθόν.

E2.

α. noli investigare, ne investigaveris.

β. Fugitne Aesopi nostri Licinus servus tibi notus Roma Athenas fugit?

 γ. σύγχρονο στο παρελθόν: cum … cognosceret …,

υστερόχρονο στο παρόν: cum … cogniturus sit … comprehendit (εν.) … tradit.

δ. Scriptor tradit Accium tragoediam suam ei desideranti legisse,

Accius narrat se tragoediam suam ei desiderantri legisse και

Fertur Accius tragoediam suam ei desideranti legisse.

 ε. Tragoedia sua ei desideranti ab Accio lecta est.

Για να μεταφερθείτε στο κριτήριο επιλέξτε τον παρακάτω σύνδεσμο:

Κριτήριο Αξιολόγησης Ενότητες 26-28