Λατινικά  Ενότητα 14

Ένα φοβερό όνειρο

Μετάφραση σε αντιστοίχιση

post: πρόθεση (+ αιτιατική) = μετά από.

bellum: αιτιατική ενικ. του ουσ. bellum, belli (ουδ. β’ κλ.) = ο πόλεμος· εδώ: η ναυμαχία.

Actiacum: αιτιατική ενικ., ουδ. γένους, του επιθ. της β’ κλ. Actiacus, -a, -um = του Ακτίου.

Cassius: ονομαστική ενικ. του ουσ. Cassius, Cassii / Cassi (αρσ. β’ κλ.) = ο Κάσσιος. [Κλητική ενικ.: Casi.]

Parmensis: ονομαστική ενικ., αρσ. γένους, του επιθ. της γ’ κλ. Parmensis, –is, –e = από την Πάρμα.

qui: ονομαστική ενικ., αρσ. γένους, της αναφορικής αντων. qui, quae, quod = ο οποίος, η οποία, το οποίο.

in: πρόθεση (+ αφαιρετική) = σε.

exercitu: αφαιρετική ενικ. του ουσ. exercitus, exercitus (αρσ. δ’ κλ.) = ο στρατός.

M. (= Marci): γενική ενικ. του ουσ. Marcus, Marci (αρσ. β’ κλ.) = ο Μάρκος.

Antonii: γενική ενικ. του ουσ. Antonius, Antonii / Antoni (αρσ. β’ κλ.) = ο Αντώνιος. [Κλητική ενικ.: Antoni.]

fuerat: γ’ ενικ. οριστικής υπερσυντελίκου του ρήμ.  sum, fui, –, esse = είμαι, βρίσκομαι· εδώ: υπηρετώ.

Athenas: αιτιατική πληθ. του ουσ. Athenae, Athenarum (θηλ. α’ κλ.) = η Αθήνα. [Δεν έχει ενικό.]

confugit: γ’ ενικ. οριστικής παρακειμένου ενεργ. φων. του ρήμ. confugio, confugi, –, confugere (3, 15 σε –io) = καταφεύγω.

ibi: τοπικό επίρρ. = εκεί.

vix: χρονικό επίρρ. = μόλις.

animum: αιτιατική ενικ. του ουσ. animus, animi (αρσ. β’ κλ.) = η ψυχή.

sollicitum: αιτιατική ενικ., αρσ. γένους, του επιθ. της β’ κλ. sollicitus, –a, –um = ταραγμένος.

somno: δοτική ενικ. του ουσ. somnus, somni (αρσ. β’ κλ.) = ο ύπνος.

dederat: γ’ ενικ. οριστικής υπερσυντελίκου ενεργ. φων. του ρήμ.  do, dedi, datum, dare (1) = δίνω, παραδίνω.

cum: χρονικός σύνδεσμος = όταν. [Εδώ είναι ο αντίστροφος cum. Για τα είδη του συνδέσμου cum βλ. σελ. …]

repente: τροπικό επίρρ. = ξαφνικά. [Προέρχεται από το επίθ. της γ’ κλ. repens, repens, repens (γενική: repentis) = απροσδόκητος, αιφνίδιος.]

apparuit: γ’ ενικ. οριστικής παρακειμένου ενεργ. φων. του ρήμ. appareo, apparui, apparitum, apparere (2) [+ δοτική] = εμφανίζομαι.

ei: δοτική ενικ., αρσ. γένους, της δεικτικής (ως επαναληπτικής) αντων. is, ea, id = αυτός, αυτή, αυτό.

species: ονομαστική ενικ. του ουσ. species, speciei (θηλ. ε’ κλ.) = η μορφή. [Στον πληθ. αριθμό έχει μόνο ονομαστική, αιτιατική και κλητική: species.]

horrenda: ονομαστική ενικ., θηλ. γένους, του επιθ. της β’ κλ. horrendus, –a, –um = φρικτός, αυτός που μπορεί να προκαλέσει τον τρόμο, ο τρομακτικός. [Είναι το γερουνδιακό του ρήμ. horreo, horrui, ‒, horrere (2) = τρομάζω, προκαλώ τρόμο.]

existimavit: γ’ ενικ. οριστικής παρακειμένου ενεργ. φων. του ρήμ. existimo, existimavi, existimatum, existimare (1) = νομίζω, εκτιμώ, θεωρώ.

ad: πρόθεση (+ αιτιατική) = σε, προς.

se: αιτιατική ενικ., του γ’ προσ. της προσωπικής αντων.

venire: απαρέμφατο ενεστώτα ενεργ. φων. του ρήμ. venio, veni, ventum, venire (4) = έρχομαι.

hominem: αιτιατική ενικ. του ουσ. homo, hominis (αρσ. γ’ κλ.) = ο άνθρωπος.

ingentis: γενική ενικ., θηλ. γένους, του επιθ. της γ’ κλ. ingens, ingens, ingens (γενική: ingentis) = πελώριος.

magnitudinis: γενική ενικ. του ουσ. magnitudo, magnitudinis (θηλ. γ’ κλ.) = το μέγεθος, το ανάστημα.

et: συμπλεκτικός (παρατακτικός) σύνδεσμος = και.

facie: αφαιρετική ενικ. του ουσ. facies, faciei (θηλ. ε’ κλ.) = το πρόσωπο. [Στον πληθ. αριθμό έχει μόνο ονομαστική, αιτιατική και κλητική: facies.]

squalida: αφαιρετική ενικ., θηλ. γένους, του επιθ. της β’ κλ. squalidus, –a, –um = βρόμικος.

similem: αιτιατική ενικ., αρσ. γένους, του επιθ. της γ’ κλ. similis, –is, –e = όμοιος. [ΣΥΓΚΡ.: similior, –ior, –ius. ΥΠΕΡΘ.: simillimus, –a, –um.]

effigiei: δοτική ενικ. του ουσ. effigies, effigiei (θηλ. ε’ κλ.) = το είδωλο. [Στον πληθ. αριθμό έχει μόνο ονομαστική, αιτιατική και κλητική: effigies.]

mortui: γενική ενικ. του ουσ. mortuus, mortui (αρσ. β’ κλ.) = ο νεκρός.

quem: αιτιατική ενικ., αρσ. γένους, της αναφορικής αντων.  qui, quae, quod = ο οποίος, η οποία, το οποίο.

simul: χρονικός σύνδεσμος = μόλις.

aspexit: γ’ ενικ. οριστικής παρακειμένου ενεργ. φων. του ρήμ. aspicio, aspexi, aspectum, aspicere (3, 15 σε –io) = βλέπω, αντικρίζω, κοιτάζω.

Cassius: ονομαστική ενικ. του ουσ. Cassius, Cassii / Cassi (αρσ. β’ κλ.) = ο Κάσσιος. [Κλητική ενικ.: Casi.]

timorem: αιτιατική ενικ. του ουσ. timor, timoris (αρσ. γ’ κλ.) = ο φόβος.

concepit: γ’ ενικ. οριστικής παρακειμένου ενεργ. φων. του ρήμ. concipio, concepi, conceptum, concipere (3, 15-σε io) = πιάνω, καταλαμβάνω.

nomen: αιτιατική ενικ. του ουσ. nomen, nominis (ουδ. γ’ κλ.) = το όνομα.

–que: συμπλεκτικός (παρατακτικός) σύνδεσμος = και. [Είναι εγκλιτική λέξη.]

eius: γενική ενικ., αρσ. γένους, της δεικτικής (ως επαναληπτικής) αντων. is, ea, id = αυτός, αυτή, αυτό.

audire: απαρέμφατο ενεστώτα ενεργ. φων. του ρήμ. audio, audi(v)i, auditum, audire (4) = ακούω· εδώ: πληροφορούμαι.

cupivit: γ’ ενικ. οριστικής παρακειμένου ενεργ. φων. του ρήμ. cupio, cupi(v)i, cupitum, cupere (3, 15 σε -io) = επιθυμώ.

respondit: γ’ ενικ. οριστικής παρακειμένου ενεργ. φων. του ρήμ. respondeo, respondi, responsum, respondere (2) = απαντώ.

ille: ονομαστική ενικ., αρσ. γένους, της δεικτικής αντων. ille, illa, illud = εκείνος, εκείνη, εκείνο.

se: αιτιατική ενικ., του γ’ προσ. της προσωπικής αντων.

esse: απαρέμφατο ενεστώτα του ρήμ. sum, fui, –, esse = είμαι.

Orcum: αιτιατική ενικ. του ουσ. Orcus, Orci (αρσ. β’ κλ.) = ο Πλούτωνας. [Δεν έχει πληθ.]

tum: χρονικό επίρρ. = τότε.

terror: ονομαστική ενικ. του ουσ. terror, terroris (αρσ. γ’ κλ.) = ο τρόμος.

Cassium: αιτιατική ενικ. του ουσ. Cassius, Cassii / Cassi (αρσ. β’ κλ.) = ο Κάσσιος. [Κλητική ενικ.: Casi.]

concussit: γ’ ενικ. οριστικής παρακειμένου ενεργ. φων. του ρήμ. concutio, concussi, concussum, concutere (3, 15 σε –io) = συνταράζω.

e(x): πρόθεση (+ αφαιρετική) = από. [Αν μετά την πρόθεση ex έπεται λέξη που αρχίζει από σύμφωνο, τότε αποβάλλεται το x.]

somno: αφαιρετική ενικ. του ουσ. somnus, somni (αρσ. β’ κλ.) = ο ύπνος.

eum: αιτιατική ενικ., αρσ. γένους, της δεικτικής (ως επαναληπτικής) αντων. is, ea, id = αυτός, αυτή, αυτό.

excitavit: γ’ ενικ. οριστικής παρακειμένου ενεργ. φων. του ρήμ. excito, excitavi, excitatum, excitare (1) = σηκώνω, ξεσηκώνω.

Cassius: ονομαστική ενικ. του ουσ. Cassius, Casii / Casi (αρσ. β’ κλ.) = ο Κάσσιος. [Κλητική ενικ.: Casi.]

servos: αιτιατική πληθ. του ουσ. servus, servi (αρσ. β’ κλ.) = ο δούλος.

inclamavit: γ’ ενικ. οριστικής παρακειμένου ενεργ. φων. του ρήμ. inclamo, inclamavi, inclamatum, inclamare (1) = φωνάζω.

de: πρόθεση (+ αφαιρετική) = για, σχετικά με.

homine: αφαιρετική ενικ. του ουσ. homo, hominis (αρσ. γ’ κλ.) = ο άνθρωπος.

eos: αιτιατική πληθ., αρσ. γένους, της δεικτικής (ως επαναληπτικής) αντων. is, ea, id = αυτός, αυτή, αυτό.

interrogavit: γ’ ενικ. οριστικής παρακειμένου ενεργ. φων. του ρήμ. interrogo, interrogavi, interrogatum, interrogare (1) = ρωτώ.

illi: ονομαστική πληθ., αρσ. γένους, της δεικτικής αντων. ille, illa, illud = εκείνος, εκείνη, εκείνο.

neminem: αιτιατική ενικ., αρσ. γένους, της αόριστης ουσιαστικής αντων. nemo, nemo, nihil = κανένας, καμία, κανένα / τίποτα.

viderant:  γ’ πληθ. οριστικής υπερσυντελίκου ενεργ. φων. του ρήμ. video, vidi, visum, videre (2) = βλέπω.

Cassius: ονομαστική ενικ. του ουσ. Cassius, Cassii / Cassi (αρσ. β’ κλ.) = ο Κάσσιος. [Κλητική ενικ.: Casi.]

iterum: χρονικό επίρρ. = για δεύτερη φορά.

se: αιτιατική ενικ., του γ’ προσ. της προσωπικής αντων.

somno: δοτική ενικ. του ουσ. somnus, somni (αρσ. β’ κλ.) = ο ύπνος.

dedit: γ’ ενικ. οριστικής παρακειμένου ενεργ. φων. του ρήμ. do, dedi, datum, dare (1) = δίνω, παραδίνω.

eandem: αιτιατική ενικ., θηλ. γένους, της δεικτικής (ως επαναληπτικής) αντων. idem, eadem, idem = ο ίδιος, η ίδια, το ίδιο.

speciem: αιτιατική ενικ. του ουσ. species, speciei (θηλ. ε’ κλ.) = η μορφή. [Στον πληθ. αριθμό έχει μόνο ονομαστική, αιτιατική και κλητική: species.]

somniavit: γ’ ενικ. οριστικής παρακειμένου ενεργ. φων. του ρήμ. somnio, somniavi, somniatum, somniare (1) = ονειρεύομαι.

paucis: αφαιρετική πληθ., αρσ. γένους, του επιθ. της β’ κλ. paucus, –a, –um = λίγος.

post: χρονικό επίρρ. = μετά.

diebus: αφαιρετική πληθ. του ουσ. dies, diei (αρσ. ε’ κλ.) = η ημέρα.

res: ονομαστική ενικ. του ουσ. res, rei (θηλ. ε’ κλ.) = το πράγμα· εδώ: η πραγματικότητα.

ipsa: ονομαστική ενικ., θηλ. γένους, της δεικτικής (ως οριστικής) αντων. ipse, ipsa, ipsum = ο ίδιος, η ίδια, το ίδιο.

fidem: αιτιατική ενικ. του ουσ. fides, fidei (θηλ. ε’ κλ.) = η πίστη· εδώ: η αξιοπιστία. [Δεν έχει πληθ.]

somnii: γενική ενικ. του ουσ. somnium, somnii / somni (ουδ. β’ κλ.) = το όνειρο.

confirmavit: γ’ ενικ. οριστικής παρακειμένου ενεργ. φων. του ρήμ. confirmo, confirmavi, confirmatum, confirmare (1) = επιβεβαιώνω.

nam: αιτιολογικός (παρατακτικός) σύνδεσμος = γιατί, δηλαδή.

Octavianus: ονομαστική ενικ. του ουσ. Octavianus, Octaviani (αρσ. β’ κλ.) = ο Οκταβιανός.

supplicio: αφαιρετική ενικ. του ουσ. supplicium, supplicii / supplici (ουδ. β’ κλ.) = η τιμωρία. [Στον πληθ. αριθμό: supplicia, suppliciorum = η λατρεία (ετερόσημο).]

capitis: γενική ενικ. του ουσ. caput, capitis (ουδ. γ’ κλ.) = το κεφάλι· εδώ: η θανατική ποινή.

eum: αιτιατική ενικ., αρσ. γένους, της δεικτικής (ως επαναληπτικής) αντων. is, ea, id = αυτός, αυτή, αυτό.

adfecit: γ’ ενικ. οριστικής παρακειμένου ενεργ. φων. του ρήμ. adficio, adfeci, adfectum, adficere & afficio, affeci, affectum, afficere (3, 15 σε -io) [+ αφαιρετική οργανική του μέσου] = περιβάλλω.

Ουσιαστικά 

A΄ κλίση

Θηλυκά

Athenae, –arum (δεν έχει ενικό)

Αρσενικά

animus, -i

Cassius, -ii, (-i)

Antonius, -ii, (-i)

mortuus, -i

Octavianus, -i

Orcus, –i (δεν έχει πληθυντικό)

servus, –i

somnus, -i

Ουδέτερα

bellum, -i

somnium, -i

supplicium, -i

Γ΄κλίση

Αρσενικά

homo, hominis

timor, timoris

terror, teroris

Θηλυκά

magnitudo, magnitudinis

Ουδέτερα

caput, capitis

nomen, nominis

Δ΄κλίση

Αρσενικά

exercitus, -us

Ε΄κλίση

Αρσενικά

dies, -ei

Θηλυκά

effigies, -ei

facies, -ei

fides, –ei (δεν έχει πληθυντικό)

res, -rei

species, -ei

Παραθετικά Επιθέτων 

Β΄Κλίση

Γ΄Κλίση

Αντωνυμίες

Αρχικοί Χρόνοι Ρημάτων

ΕΝΕΣΤΩΤΑΣ   ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ  ΣΟΥΠΙΝΟ  ΑΠΑΡΕΜΦΑΤΟ       ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

confirmo        confirmavi       confirmatum     confirmare

do                   dedi                  datum                dare

excito             excitavi            excitatum           excitare

existimo         existimavi        existimatum       existimare

inclamo          inclamavi         inclamatum       inclamare

interrogo        interrogavi       interrogatum     interrogare

somnio           somniavi          somniatum        somniare

 Β’ ΣΥΖΥΓΙΑ

appareo         apparui            apparitum         apparere

respondeo      respondi        responsum         respondere

video              vidi                   visum                 videre

 Γ’ ΣΥΖΥΓΙΑ

adficio            adfeci               adfectum           adficere                Σε -io

afficio             affeci                affectum            afficere                 Σε -io

aspicio           aspexi               aspectum           aspicere                Σε -io

concipio         concepi            conceptum         concipere             Σε -io

concutio         concussi         concussum         concutere             Σε -io

confugio        confugi                     –                  confugere             Σε -io

cupio              cupi(v)i                cupitum             cupere                  Σε -io

Δ’ ΣΥΖΥΓΙΑ

audio             audi(v)i            auditum             audire

venio              veni                  ventum              venire

sum                fui                                                esse                       Βοηθητικό

1. Post bellum Actiacum Cassius Parmenis Athenas confugit: κύρια πρότ. κρίσεως.

confugit: ρήμ. ● Cassius: υποκ. του confugit ● Parmenis: παράθεση στο Cassius ● Athenas: αιτιατική της κατεύθυνσης στο confugit ● post bellum: εμπρόθ. προσδ. του χρόνου στο confugit ● Actiacum: επιθετικός προσδ. στο bellum.

2. qui in exercitu M. Antonii fuerat: δευτ. επιθετική αναφορική πρότ., προσδιοριστική στο Cassius Parmenis (της πρότ. 1)· εισάγεται με την αναφορική αντωνυμία qui· εκφέρεται με οριστική, γιατί δηλώνει το πραγματικό· συγκεκριμένα, με οριστική υπερσυντελίκου, γιατί αναφέρεται στο παρόν (ή: για να δηλωθεί πράξη συντελεσμένη στο παρελθόν πριν από κάποια άλλη)· λειτουργεί ως επιθετικός προσδ. στο Cassius Parmenis.

fuerat: ρήμ. ● qui: υποκ. του fuerat ● in exercitu: εμπρόθ. προσδ. της κατάστασης στο fuerat ● M. Antonii: γενική κτητική στο exercitu.

3. Ibi vix animum sollicitum somno dederat: κύρια πρότ. κρίσεως.

dederat: ρήμ. ● ενν. Cassius: υποκ. του dederat ● animum: άμεσο αντικ. του dederat ● sollicitum: επιθετικός προσδ. στο animum ● somno: έμμεσο αντικ. του dederat ● ibi: επιρρ. προσδ. της στάσης σε τόπο στο dederat ● vix: επιρρ. προσδ. του χρόνου στο dederat.

4. cum repente apparuit ei species horrenda: δευτ. επιρρ. χρονική πρότ.· εισάγεται με τον αντίστροφο cum, ο οποίος χρησιμοποιείται για να δηλωθεί αιφνίδιο γεγονός και γι’ αυτό στην πρότ. υπάρχει και το επίρρ. repente· ο αντίστροφος παρουσιάζει τη συντακτική σχέση της κύριας και της χρονικής πρότασης αντίστροφη, δηλαδή η χρονική εκφράζει το κύριο νόημα, ενώ η κύρια δηλώνει τον χρόνο (βλ. και Λ.Γ., σελ. 190) και γι’ αυτό στην κύρια πρότ. υπάρχει και το επίρρ. vix· εκφέρεται με οριστική, γιατί η πράξη ενδιαφέρει μόνο από χρονική άποψη· συγκεκριμένα, με οριστική παρακειμένου, ενώ στην κύρια πρότ. υπάρχει υπερσυντέλικος, γιατί δηλώνει το υστερόχρονο στο παρελθόν· λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδ. του χρόνου στο dederat (της πρότ. 3).

apparuit: ρήμ. ● species: υποκ. του apparuit ● horrenda: επιθετικός προσδ. στο species ● ei: αντικ. του apparuit ● repente: επιρρ. προσδ. του τρόπου στο apparuit.

5. Existimavit ad se venire hominem ingentis magnitudinis et facie squalida, similem effigiei mortui: κύρια πρότ. κρίσεως.

existimavit: ρήμ. ● ενν. Cassius: υποκ. του existimavit ● venire: ειδικό απαρέμφατο, αντικ. του existimavit ● hominem: υποκείμενο του venire (ετεροπροσωπία) ● ad se: εμπρόθ. προσδ. κατεύθυνσης (σε πρόσωπο) στο venire· η αντων. se εκφράζει έμμεση αυτοπάθεια, γιατί, ενώ εξαρτάται από το απαρέμφατο venire, αναφέρεται στο ενν. υποκείμενο Cassius του ρήμ. existimavit και όχι στο υποκείμενο hominem του venire ● magnitudinis: γενική της ιδιότητας στο hominem ● ingentis: επιθετικός προσδ. στο magnitudinis ● facie: αφαιρετική της ιδιότητας στο hominem ● squalida: επιθετικός προσδ. στο facie ● similem: παράθεση στο hominem ● effigiei: δοτική αντικειμενική (ως συμπλήρωμα) στο similem ● mortui: επιθετική μτχ., γενική κτητική στο effigiei.

6. Quem simul aspexit Cassius: δευτ. επιρρ. χρονική πρότ.· εισάγεται με τον χρονικό σύνδεσμο simul, που χρησιμοποιείται για να δηλωθεί το προτερόχρονο· εκφέρεται με οριστική, γιατί η πράξη ενδιαφέρει μόνο από χρονική άποψη· συγκεκριμένα, με οριστική παρακειμένου, γιατί δηλώνει το προτερόχρονο στο παρελθόν· λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδ. του χρόνου στα στα concepit (της πρότ. 7) και cupivit (της πρότ. 8).

aspexit: ρήμ. ● Cassius: υποκ. του aspexit ● quem (= eum): αντικ. του aspexit.

7. timorem concepit: κύρια πρότ. κρίσεως.

concepit: ρήμ. ● ενν. Cassius: υποκ. του concepit ● timorem: αντικ. του concepit.

8. nomenque eius audire cupivit: κύρια πρότ. κρίσεως.

cupivit: ρήμ. ● ενν. Cassius: υποκ. του cupivit και του audire (ταυτοπροσωπία) ● audire: τελικό απαρέμφατο, αντικ. του cupivit ● nomen: αντικ. του audire ● eius: γενική κτητική στο nomen.

9. Respondit ille se esse Orcum: κύρια πρότ. κρίσεως.

respondit: ρήμ. ● ille: υποκ. του respondit ● esse: ειδικό απαρέμφατο, αντικ. του respondit ● se: υποκείμενο του esse (λατινισμός) ● Orcum: κατηγορούμενο στο υποκ. se του esse.

10. Tum terror Cassium concussit: κύρια πρότ. κρίσεως.

concussit: ρήμ. ● terror: υποκ. του concussit ● Cassium: αντικ. του concussit ● tum: επιρρ. προσδ. του χρόνου στο concussit.

11. et e somno eum excitavit: κύρια πρότ. κρίσεως.

excitavit: ρήμ. ● ενν. terror: υποκ. του excitavit ● eum: αντικ. του excitavit ● e somno: εμπρόθ. προσδ. που δηλώνει έξοδο από κατάσταση στο excitavit.

12. Cassius servos inclamavit: κύρια πρότ. κρίσεως.

inclamavit: ρήμ. ● Cassius: υποκ. του inclamavit ● servos: αντικ. του inclamavit.

13. et de homine eos interrogavit: κύρια πρότ. κρίσεως.

interrogavit: ρήμ. ● ενν. Cassius: υποκ. του interrogavit ● eos: αντικ. του interrogavit ● de homine: εμπρόθ. προσδ. της αναφοράς στο interrogavit.

14. Illi neminem viderant: κύρια πρότ. κρίσεως.

viderant: ρήμ. ● illi: υποκ. του viderant ● neminem: αντικ. του viderant.

15. Cassius iterum se somno dedit: κύρια πρότ. κρίσεως.

dedit: ρήμ. ● Cassius: υποκ. του dedit ● se: άμεσο αντικ. του dedit· εκφράζει άμεση αυτοπάθεια ● somno: έμμεσο αντικ. του dedit ● iterum: επίρρ. προσδ. του χρόνου στο dedit.

16. eandemque speciem somniavit: κύρια πρότ. κρίσεως.

somniavit: ρήμ. ● ενν. Cassius: υποκ. του somniavit ● speciem: αντικ. του somniavit ● eandem: επιθετικός προσδ. στο speciem.

17. Paucis post diebus res ipsa fidem somnii confirmavit: κύρια πρότ. κρίσεως.

confirmavit: ρήμ. ● res: υποκ. του confirmavit ● ipsa: επιθετικός προσδ. στο res ● fidem: αντικ. του confirmavit ● somnii: γενική υποκειμενική στο fidem ● post: επιρρ. προσδ. του χρόνου στο confirmavit ● diebus: αφαιρετική του μέτρου στο post  ● paucis: επιθετικός προσδ. στο diebus.

18. Nam Octavianus supplicio capitis eum adfecit: κύρια πρότ. κρίσεως.

adfecit: ρήμ. ● Octavianus: υποκ. του adfecit ● eum: αντικ. του adfecit ● supplicio: αφαιρετική του μέσου στο adfecit ● capitis: γενική της ποινής στην περίφραση supplicio adfecit.

Για να μεταβείτε σε άλλη Ενότητα των Λατινικών Β’ Λυκείου, επιλέξτε τον αντίστοιχο σύνδεσμο από τον παρακάτω πίνακα:

Η ομάδα του filologika.gr 

Για περισσότερη ενημέρωση για θέματα που αφορούν την προετοιμασία για τις Πανελλήνιες Εξετάσεις ακολουθήστε μας στην επίσημη σελίδα μας στο Facebook.