Αντιγόνη 724-780
Για να μεταφερθείτε σε κάποια άλλη ενότητα των Αρχαίων Ελληνικών Γενικής Παιδείας της Β’ Λυκείου επιλέξτε την αντίστοιχη σελίδα από το παρακάτω μενού:
Γ’ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ
Στίχοι 724-780
ΧΟΡΟΣ
Ἄναξ, σέ τ᾽ εἰκός,
εἴ τι καίριον λέγει,
μαθεῖν,
σέ τ᾽ αὖ τοῦδ᾽·
διπλῇ γὰρ
εὖ εἴρηται.
ΚΡΕΩΝ
Οἱ τηλικοίδε
καὶ διδαξόμεσθα δὴ
φρονεῖν
ὑπ᾽ ἀνδρὸς τηλικοῦδε τὴν φύσιν;
ΑΙΜΩΝ
Μηδὲν τὸ μὴ δίκαιον·
εἰ δ᾽ ἐγὼ νέος,
οὐ χρὴ σκοπεῖν μᾶλλον
τὸν χρόνον ἢ τἄργα.
ΚΡΕΩΝ
Ἔργον γάρ ἐστι
σέβειν τοὺς ἀκοσμοῦντας;
ΑΙΜΩΝ
Οὐδ᾽ ἂν κελεύσαιμ᾽
εὐσεβεῖν ἐς τοὺς κακούς.
ΚΡΕΩΝ
Οὐχ ἥδε γὰρ ᾽ ἐπείληπται
τοιᾷδ νόσῳ;
ΑΙΜΩΝ
Οὔ φησι
ὁμόπτολις λεώς
τῆσδ᾽ Θήβης.
ΚΡΕΩΝ
Πόλις γὰρ ἐρεῖ ἡμῖν
ἁμὲ χρὴ τάσσειν;
ΑΙΜΩΝ
Ὁρᾷς ὡς εἴρηκας τόδ᾽
ὡς ἄγαν νέος;
ΚΡΕΩΝ
Ἄλλῳ γὰρ ἢ ᾽μοὶ
χρή με ἄρχειν τῆσδ᾽ χθονός;
ΑΙΜΩΝ
Πόλις γὰρ οὐκ ἔσθ᾽
ἥτις ἀνδρός ἐσθ᾽ ἑνός.
ΚΡΕΩΝ
Ἡ πόλις οὐ νομίζεται
τοῦ κρατοῦντος;
ΑΙΜΩΝ
Καλῶς γ᾽ ἂν σὺ ἄρχοις
μόνος ἐρήμης γῆς.
ΚΡΕΩΝ
Ὅδ᾽, ὡς ἔοικε,
τῇ γυναικὶ συμμαχεῖ.
ΑΙΜΩΝ
Εἴπερ γυνὴ σύ·
σοῦ γὰρ οὖν
προκήδομαι.
ΚΡΕΩΝ
Ὦ παγκάκιστε,
ἰὼν
διὰ δίκης πατρί;
ΑΙΜΩΝ
Ὁρῶ γὰρ σ᾽
οὐ δίκαιά ἐξαμαρτάνονθ᾽.
ΚΡΕΩΝ
Ἁμαρτάνω γὰρ
τὰς ἐμὰς ἀρχὰς σέβων;
ΑΙΜΩΝ
Οὐ γὰρ σέβεις,
πατῶν γε
τὰς τιμάς θεῶν.
ΚΡΕΩΝ
Ὦ μιαρὸν ἦθος καὶ γυναικὸς ὕστερον.
ΑΙΜΩΝ
Οὔ τἂν ἕλοις ἐμέ
ἥσσω γε τῶν αἰσχρῶν.
ΚΡΕΩΝ
Ὁ γοῦν λόγος σοι ὅδε
πᾶς ὑπὲρ κείνης.
ΑΙΜΩΝ
Καὶ σοῦ γε κἀμοῦ,
καὶ θεῶν τῶν νερτέρων.
ΚΡΕΩΝ
Οὐκ ἔσθ᾽ ὡς ἔτι
γαμεῖς ποτ᾽ ταύτην
ζῶσαν.
ΑΙΜΩΝ
Ἥδ᾽ οὖν θανεῖται
καὶ θανοῦσ᾽
ὀλεῖ τινα.
ΚΡΕΩΝ
Ἦ ἐπεξέρχῃ ὧδ᾽ θρασύς
κἀπαπειλῶν;
ΑΙΜΩΝ
Τίς δ᾽ ἔστ᾽ ἀπειλὴ
λέγειν
πρὸς κενὰς γνώμας;
ΚΡΕΩΝ
Κλαίων φρενώσεις,
ὢν φρενῶν αὐτὸς κενός.
ΑΙΜΩΝ
Εἰ μὴ πατὴρ ἦσθ᾽,
εἶπον ἄν σ᾽
οὐκ εὖ φρονεῖν.
ΚΡΕΩΝ
Γυναικὸς ὢν δούλευμα,
μὴ κώτιλλέ με.
ΑΙΜΩΝ
Βούλει λέγειν τι
καὶ λέγων
μηδὲν κλύειν;
ΚΡΕΩΝ
Ἄληθες; ἀλλ᾽ τόνδ᾽ Ὄλυμπον,
ἴσθ᾽ ὅτι
δεννάσεις ἐμέ
οὐ χαίρων ἐπὶ ψόγοισι.
Ἄγαγε τὸ μῖσος,
ὡς θνῄσκῃ αὐτίκα
κατ᾽ ὄμματ᾽
πλησία παρόντι τῷ νυμφίῳ.
ΑΙΜΩΝ
Οὐ δῆτ᾽ ἔμοιγε,
τοῦτο μὴ δόξῃς ποτέ,
οὔθ᾽ ἥδ᾽ ὀλεῖται πλησία,
σύ τ᾽ οὐδαμᾷ προσόψει
τοὐμὸν κρᾶτ᾽
ἐν ὀφθαλμοῖς ὁρῶν,
ὡς μαίνῃ
τῶν φίλων ξυνών
τοῖς θέλουσι.
ΧΟΡΟΣ
Ἁνήρ, ἄναξ, βέβηκεν
ἐξ ὀργῆς ταχύς·
νοῦς δ᾽ τηλικοῦτος
ἀλγήσας
ἐστὶ βαρύς.
ΚΡΕΩΝ
Ἰών δράτω,
φρονείτω μεῖζον
ἢ κατ᾽ ἄνδρ᾽·
τώ δ᾽ οὖν κόρα τώδ᾽
οὐκ ἀπαλλάξει μόρου.
ΧΟΡΟΣ
Καὶ ἄμφω γὰρ αὐτὼ
νοεῖς κατακτεῖναι;
ΚΡΕΩΝ
Οὐ τήν γε
μὴ θιγοῦσαν·
εὖ γὰρ οὖν λέγεις.
ΧΟΡΟΣ
Ποίῳ δὲ μόρῳ καὶ
βουλεύῃ σφε κτανεῖν;
ΚΡΕΩΝ
Ἄγων ἔνθ᾽
ἂν ᾖ ἔρημος βροτῶν στίβος
κρύψω ζῶσαν
ἐν κατώρυχι πετρώδει,
προθείς φορβῆς τοσοῦτον
ὡς ἄγος μόνον,
ὅπως μίασμα ὑπεκφύγῃ
πᾶσ᾽ πόλις·
κἀκεῖ τὸν Ἅιδην,
ὃν μόνον σέβει θεῶν,
αἰτουμένη
που τεύξεται
τὸ μὴ θανεῖν,
ἢ γνώσεται γοῦν
ἀλλὰ τηνικαῦθ᾽
ὅτι πόνος περισσός ἐστι
σέβειν
τἀν Ἅιδου.
ΧΟΡΟΣ
Βασιλιά, είναι λογικό,
αν λέει κανείς κάτι εύστοχο
να το ακούσεις.
Και εσύ να ακούσεις αυτόν εδώ.
Γιατί και από τους δύο
έχουν ειπωθεί λόγια σωστά.
ΚΡΕΩΝ
Εμείς λοιπόν σε αυτή την ηλικία
θα διδαχτούμε
να σκεφτόμαστε σωστά
από έναν τόσο νέο;
ΑΙΜΩΝ
Τίποτα το άδικο.
Και αν εγώ είμαι νέος
δεν πρέπει να κοιτάξεις περισσότερο
τα χρόνια μου παρά τα έργα μου.
ΚΡΕΩΝ
Είναι λοιπόν σωστό
να τιμά κανείς όσους παρανομούν;
ΑΙΜΩΝ
Ούτε θα συμβούλευα κανένα
να τιμά τους κακούς.
ΚΡΕΩΝ
Αυτή εδώ λοιπόν δεν έχει προσβληθεί
από τέτοια αρρώστια;
ΑΙΜΩΝ
Δεν το παραδέχονται αυτό
όλοι οι πολίτες
αυτής της Θήβας;
ΚΡΕΩΝ
Οι πολίτες λοιπόν θα μας πουν
όσα πρέπει να διατάζω;
ΑΙΜΩΝ
Βλέπεις πως έχεις πει αυτά τα λόγια
σαν πολύ νέος;
ΚΡΕΩΝ
Για κάποιον άλλο ή για μένα
πρέπει να κυβερνώ αυτή την πόλη;
ΑΙΜΩΝ
Γιατί δεν υπάρχει πόλη
που να ανήκει σε ένα άνθρωπο μόνο.
ΚΡΕΩΝ
Η πόλη δεν θεωρείται
ότι είναι του άρχοντα;
ΑΙΜΩΝ
Ωραία βέβαια θα κυβερνούσες εσύ
μόνος σου μια έρημη πόλη.
ΚΡΕΩΝ
Αυτός, όπως φαίνεται,
είναι σύμμαχος της γυναίκας.
ΑΙΜΩΝ
Αν βέβαια εσύ είσαι γυναίκα.
Γιατί πραγματικά για σένα
ενδιαφέρομαι.
ΚΡΕΩΝ
Αχρείε,
ενώ έρχεσαι
να αντιδικήσεις με τον πατέρα σου;
ΑΙΜΩΝ
Ναι, γιατί σε βλέπω
να παίρνεις άδικες αποφάσεις.
ΚΡΕΩΝ
Σφάλλω λοιπόν
σεβόμενος την εξουσία μου;
ΑΙΜΩΝ
Δεν την τιμάς
καταπατώντας
τα δικαιώματα των θεών.
ΚΡΕΩΝ
Αχρείο πλάσμα, δούλε μιας γυναίκας!
ΑΙΜΩΝ
Ναι, αλλά δεν μπορείς να με βρεις
να υποκύπτω σε αισχρές τάξεις.
ΚΡΕΩΝ
Τα λόγια σου βέβαια αυτά εδώ
όλα είναι για χάρη εκείνης.
ΑΙΜΩΝ
Και για σένα και για μένα
και για τους θεούς του κάτω κόσμου.
ΚΡΕΩΝ
Με κανένα τρόπο πια
δεν θα παντρευτείς ποτέ αυτή
ζωντανή.
ΑΙΜΩΝ
Αυτή λοιπόν θα πεθάνει
και με το θάνατό της
θα σκοτώσει και κάποιον άλλο.
ΚΡΕΩΝ
Αλήθεια έρχεσαι με τόσο θράσος
ώστε να με απειλείς;
ΑΙΜΩΝ
Και τι απειλή είναι
να μιλάει κανείς
ενάντια σε ανόητες γνώμες;
ΚΡΕΩΝ
Με κλάματα θα με συνετίσεις
αν και είσαι άμυαλος.
ΑΙΜΩΝ
Αν δεν ήσουν πατέρας μου
θα έλεγα ότι εσύ
δεν σκέφτεσαι σωστά.
ΚΡΕΩΝ
Δούλε μιας γυναίκας
μην πας να με κολακέψεις
με πολλά λόγια.
ΑΙΜΩΝ
Θέλεις μόνο να μιλάς
και να μην παίρνεις
καμιά απάντηση στα λόγια σου;
ΚΡΕΩΝ
Αλήθεια, μα τον Όλυμπο,
να το ξέρεις ότι
δε θα με βρίζεις
ατιμώρητα με συνεχείς κατηγορίες.
Φέρε μου τη μισητή
για να πεθάνει αμέσως
μπροστά στα μάτια,
κοντά και παρουσία του μνηστήρα της.
ΑΙΜΩΝ
Όχι βέβαια κοντά μου,
αυτό ποτέ να μην το φανταστείς
ούτε αυτή να πεθάνει κοντά μου,
και εσύ ποτέ πια δε θα δεις
το πρόσωπό μου
κοιτάζοντάς με με τα τα μάτια σου
για να δείχνεις την τρέλα σου
σε όσους από τους φίλους σου
μπορούν να την ανεχτούν.
ΧΟΡΟΣ
Ο άνδρας, βασιλιά, έφυγε
από την οργή του βιαστικά·
και η ψυχή τόσο νέου,
αν πονέσει,
είναι επίφοβη.
ΚΡΕΩΝ
Ας πάει να εκτελέσει τα σχέδια του
και ας μεγαλοπιάνεται περισσότερο
από όσο ταιριάζει σε ένα άνδρα·
αυτές όμως τις δύο νέες
δε θα τις γλιτώσει από το θάνατο.
ΧΟΡΟΣ
Και τις δύο αυτές
σκέφτεσαι να τις σκοτώσεις;
ΚΡΕΩΝ
Όχι βέβαια αυτή
που δεν άγγιξε (το νεκρό).
Σωστά μιλάς αλήθεια.
ΧΟΡΟΣ
Και με ποιο τρόπο
σκέφτεσαι να τη σκοτώσεις;
ΚΡΕΩΝ
Αφού την πάω εκεί
που υπάρχει απάτητος δρόμος
θα τη θάψω ζωντανή
σε υπόγειο θολωτό τάφο
αφήνοντας μπροστά της τόση τροφή
ίσα ίσα για να αποτρέψω το μίασμα
μόνο για να αποφύγει το μίασμα
όλη η πόλη·
και εκεί τον Άδη
που μόνο από τους θεούς τιμά
παρακαλώντας τον
ίσως γλιτώσει
το θάνατο
ή τουλάχιστον θα μάθει,
αν και αργά,
ότι είναι μάταιος κόπος
να τιμά κανείς
όσους βρίσκονται στον Άδη.
Ανάλυση Τρίτης Ενότητας
Μετά τη ρήση του Αίμωνα παρεμβαίνει ο Κορυφαίος του Χορού. Απευθύνεται τόσο στο βασιλιά όσο και στο γιο του, επιδιώκοντας να συμφιλιώσει τα πράγματα, παίζοντας το ρόλο του μεσολαβητή και ενδιάμεσου. Κατά τα άλλα κρατάει ουδέτερη στάση, με τον έπαινο και των δύο δεν φανερώνει τη δική του θέση. Από δραματική άποψη η παρέμβαση του Κορυφαίου του Χορού αποτελεί μια ανάπαυλα πριν από την κορύφωση του δράματος.
Η ευγλωττία και η διπλωματικότητα του Αίμωνα δεν θα φέρουν αποτέλεσμα. Ο Κρέων βαδίζει ακάθεκτα προς την απομόνωσή του και το χτύπημα τώρα το δέχεται από μέσα. Μόλις θίγεται η ματαιοδοξία του, μόλις ο γιος του τολμάει να τον συμβουλεύσει μετατρέπεται ξανά σε αυθαίρετο τύραννο, απροσπέλαστο και αχαλίνωτο.
Απαιτεί απόλυτη υπακοή από τους πολίτες όπως απαιτεί και από τους δούλους. Δεν εκπροσωπεί μόνο την πόλη αλλά τη θεωρεί κτήμα του. Μόλις νιώσει την αδυναμία του επικαλείται την εξουσία του, το φύλο, την ηλικία. Μέσα στο θυμό του κατηγορεί τον Αίμωνα ότι είναι «δούλος ενός ελεεινού γύναιου». Στις αντιρρήσεις του γιου του διαβλέπει ταπεινά κίνητρα και επειδή δεν μπορεί να αντιτάξει σοβαρά επιχειρήματα απαντά με ύβρεις και προσωπικούς χλευασμούς. Εκτοξεύει ύβρεις ακόμα και προς το Δία αν και θέλει να θεωρείται ευσεβής.
Σε κάθε νέα απόκριση του Αίμωνα ξεσπάει ολοένα και πιο έντονα ο χείμαρρος του πάθους του. Στις απαντήσεις του Αίμωνα παρατηρούμε το εξής παράδοξο:ο γιος χωρίς να το ξέρει χρησιμοποιεί τις παρατηρήσεις και τα αξιώματα του πατέρα του σαν να είναι δικά του. Με τον τρόπο αυτό δημιουργούνται απρόβλεπτες παρεξηγήσεις γιατί ο Κρέων τα εκλαμβάνει ως προσωπικούς διαξιφισμούς και μεγαλώνει ο θυμός του. Καθώς ηττάται στο διάλογο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για αγώνα λόγων, αμύνεται με παιδαριώδη τρόπο. Ο θυμός του εναντίον του γιου του μας και η όλη συμπεριφορά του μας προετοιμάζει για το χτύπημα που θα δεχτεί από τους Θεούς στο τέλος το δράματος.
Ο ποιητής αναδεικνύεται απαράμιλλος στη δημιουργία αντιθέσεων και καλλιτέχνης στη σκιαγράφηση χαρακτήρων. Σε όλη τη στιχομυθία η σύγκρουση παρουσιάζει το εξής παράδοξο:ο Αίμων αν και νέος χαρακτηρίζεται από αυτοκυριαρχία και αυτοσυγκράτηση, δείχνει φρόνηση. Ο Κρέων, ένας ώριμος άντρας, είναι εκτός εαυτού αντίθετα με ότι ορίζει η ηλικία του. Ο νέος έχει γεροντική σύνεση και ο άντρας συμπεριφέρεται με παιδαριώδη τρόπο.
Κάτω από το σεμνό και ήρεμο ύφος του νέου κρύβεται το υψηλό και αγέρωχο ήθος του, που το συγκρατεί μέχρι που ο Κρέων οργισμένος ξεστομίζει την τελική του απόφαση για θανατική καταδίκη της Αντιγόνης. Τότε ξεσπάει σε μία απειλή που πηγάζει από την απόγνωση. Ο νέος είναι ευγενής αλλά και παράφορος, άξιος μνηστήρας της Αντιγόνης όπως είχε παρατηρήσει η Ισμήνη προηγουμένως (στ 570).
Οι θεατές παρακολούθησαν με κομμένη την ανάσα την προοδευτική ένταση του διαλόγου και την όξυνση των σχέσεων πατέρα – γιου. Τώρα φαίνεται ότι δεν υπάρχει καμία γέφυρα επικοινωνίας ανάμεσά τους. Νιώθουν συμπάθεια για τον Αίμωνα και την προσπάθειά του και αγωνιούν έντονα για την εξέλιξη των πραγμάτων. Την ψυχή τους κατέχουν ὁ ἒλεος καὶ ὁ φόβος.
O διάλογος ανάμεσα στον Κρέοντα και τον Αίμωνα κατέληξε σε πλήρη διαφωνία και σύγκρουση. Το δίστιχο σχόλιο του χορού πάνω στην αποχώρηση του Αίμωνα είχε ως στόχο να διεγείρει κάποιο φόβο μήπως ο Αίμων, στην ηλικία που βρίσκεται και μέσα στην απόγνωσή του, κάνει κάτι επικίνδυνο. Η απάντηση του Κρέοντα φανερώνει την τρικυμία συναισθημά των που ταράζει την ψυχή του, όπως φαίνεται και από το ασύνδετο. Αδιαφορεί για το τι θα κάνει ο γιος του, γιατί ό,τι και αν κάνει δε θα γλιτώσει τις δύο αδερφές. Μιλάει σαν να πρόκειται ο Αίμων να εφαρμόσει σχέδιο διάσωσης της Αντιγόνης και της Ισμήνης. Δίνει την εντύπωση ότι δε συναισθάνεται την επερχόμενη καταστροφή και δηλώνει ότι οι δύο νέες δε θα αποφύγουν το θάνατο. Πόσο βέβαιος είναι γι’ αυτό φαίνεται από το μέλλοντα οὐκ ἀπαλλάξει (στ 769),
Ο χορός παρεμβαίνει και με την ερώτησή του, αν σκέφτεται να θανατώσει και τις δύο αδερφές επιδιώκει αναψηλάφηση του θέματος, ελπίζοντας να επιτύχει επιεικέστερη τιμωρία. Η απάντηση του Κρέοντα μας ξαφνιάζει. Ανακαλώντας τη βιαστική και αδικαιολόγητη απόφασή του για την Ισμήνη, λέει ότι δε θα την τιμωρήσει, γιατί έχει αμφιβολίες. Η απόφασή του δείχνει ότι του λείπουν η σιγουριά και η σταθερότητα. Είναι άνθρωπος των βιαστικών αποφάσεων. Η ισχυρογνωμοσύνη του φαίνεται ότι αρχίζει να κάμπτεται, αλλά τη μείωση που νομίζει ότι δέχεται το πρόσωπό του την αντισταθμίζει, επιβάλλοντας στην Αντιγόνη την πιο απίθανη ποινή. Αυτή πρέπει να πληρώσει τη βαριά ζημιά που νόμισε ότι έπαθε ο εγωισμός του.
Ο Κρέων επιβάλει στην Αντιγόνη την ποινή του θανάτου από ασιτία, με εγκλεισμό σε πέτρινο τάφο. Και, επειδή, σύμφωνα με παλιά αντίληψη, υπήρχε κίνδυνος μόλυνσης της πόλης αν κάποιος πέθαινε από ασιτία πιστεύει ότι θα αποφύγει το μίασμα τοποθετώντας λίγη τροφή δίπλα στη μελλοθάνατη. Κατά την άποψή του η Αντιγόνη ενδιαφέρθηκε για την τήρηση των καθηκόντων προς τους χθόνιους θεούς ο ίδιος φαίνεται να περιφρονεί τους θεούς αυτούς. Αρχικά καγχάζει ειρωνευόμενος την Αντιγόνη και λέγοντας πως παρακαλώντας αυτούς τους θεούς θα κατορθώσει να αποφύγει το θάνατο: έπειτα ξεστομίζει τη βλαστήμια ότι θεωρεί μάταιο κόπο να σέβεται κανείς αυτούς που είναι στον Άδη.
Έτσι κορυφώνεται η ύβρις προς τους θεούς του κάτω κόσμου. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι οι χθόνιοι θεοί, εκδικούμενοι, θα συντρίψουν τελικά τον Κρέοντα. Αυτός ο άνθρωπος κάνει το παν για να επιβαρύνει τη θέση του. Με τον τελευταίο στίχο ο Κρέων εισέρχεται στο παλάτι, για να δώσει οδηγίες για την τιμωρία της Αντιγόνης σύμφωνα με την τελευταία απόφασή του.
Τώρα μπήκε στη μέση μια άλλη μεγάλη δύναμη του κόσμου, που θα σύρει στο χαμό τους δυο πρωταγωνιστές, κρατημένους από τα χέρια ενός αθώου του Αίμωνα. Με την εμφάνιση και τη στάση του Αίμωνα ο Σοφοκλής δηλώνει ότι στις τραγικές καταστάσεις που οι ήρωες μαζί με τις αρχές και τις αξίες, την ιδεολογία και το σκληρό χαρακτήρα του καθενός, θα παίζει σημαντικό ρόλο και ο έρωτας, που η παρουσία και το θάμπος του προκαλούν δέος στους γέροντες του χορού, όπως θα φανεί από τον ύμνο που αναπέμπουν.
Η ομάδα του filologika.gr
Για περισσότερη ενημέρωση για θέματα που αφορούν την προετοιμασία για τις Πανελλήνιες Εξετάσεις ακολουθήστε μας στην επίσημη σελίδα μας στο Facebook.