Κριτήριο Αξιολόγησης Λατινικά Ενότητες 21-27-29 – Απαντήσεις

Κριτήριο Αξιολόγησης Λατινικά Ενότητες 21-27-29

Απαντήσεις 

Αυτός ακολούθησε τους Γαλάτες, ενώ (που) ήδη αποχωρούσαν: αφού τους εξολόθρευσε, πήρε πίσω όλο το χρυσάφι. Επειδή αυτό ζυγίστηκε εκεί, έδωσε το όνομά του στην πολιτεία: ονομάζεται δηλαδή Πίσαυρο, επειδή εκεί ζυγίστηκε το χρυσάφι. Ύστερα από αυτήν την πράξη (ο Κάμιλλος) επέστρεψε στην εξορία, από όπου όμως γύρισε, αφού τον παρακάλεσαν.

Τότε ο Πακούβιος είπε ότι ήταν βέβαια ηχηρά και μεγάλα όσα είχε γράψει, αλλά όμως ότι του φαίνονταν κάπως τραχιά και πικρά. «Έτσι είναι» είπε ο Άκκιος «όπως λες˙ και δε μετανιώνω βέβαια καθόλου γι’ αυτό˙ διότι ελπίζω ότι θα είναι καλύτερα αυτά που θα γράψω στη συνέχεια. Γιατί αυτό που συμβαίνει στους καρπούς, το ίδιο λένε ότι συμβαίνει και στα πνεύματα: αυτοί που γεννιούνται σκληροί και πικροί ύστερα γίνονται γλυκείς και ευχάριστοι˙ αλλά αυτοί που γεννιούνται από την αρχή μαραμένοι και μαλακοί, δεν ωριμάζουν αργότερα αλλά σαπίζουν».

Επιτέλους το κοράκι έμαθε τον χαιρετισμό και ο παπουτσής θέλοντας να κερδίσει χρήματα, το έφερε στον Καίσαρα. Όταν άκουσε τον χαιρετισμό, ο Καίσαρας είπε: «Στο σπίτι ακούω αρκετούς τέτοιους χαιρετισμούς».

A2.

α. i, iii

β. ii, iii

γ. iii, iv

δ. ii, iii

ε. iii, iv

Α3.

1. πετρέλαιο: oleum
2. προσδοκία: doceo
3. κατάστημα: instituo
4. γέννηση: nascor
5. λέγω: aio
6. μνημείο: mens
7. επόμενος: consequor
8. κοστούμι: sutor
9. πόμολο: pomum
10. δίδαγμα: disco

Β.1.α. 

flumen: flumina

exilium: exilii\i

hoc factum: haec facta

grandi aetate:  grandium aetatum\aetatium

Atreus: Atrei\Atreos

idem:  earundem

quidam:  quoddam

salutatione: salutatio

Β.1.β.

diu:  diutius, diutissime

aequo: aeque

duriora: durissimos, dure\duriter

Β.2.

everterunt: eversum iri

fuerat: futurum esse\fore

est factus: fi, faciendas

secutus est:  secuturum esse

interemptis: interimamur

recesserat: recedendo

desideranti: desideretis

nascuntur: nasciturum sit

gignuntur: genuisse

rediret: rediens, redeuntia

impendebat: impensu

attulit: afferris\ adferris\ afferre\ adferre.

risit: ridebo

Γ1.α.

flumen: παράθεση στο Alliam

in exilium: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της κίνησης σε τόπο στο ρήμα rediit

cui: δοτική προσωπική κτητική από το υπαρκτικό est

sibi:  δοτική προσωπική του κρίνοντος προσώπου από το videri ή δοτική προσωπική αν σύνταξη του videri θεωρηθεί απρόσωπη (δεκτές και οι δυο απαντήσεις) και έμμεση αυτοπάθεια

salutationum: γενική διαιρετική στο satis

domini: γενική υποκειμενική στο verborum

Γ.1.β. 

Cum Accius…veniret

Γ.1.γ.

Ut Accius…venit

[Εναλλακτικά] vix\aegre Octavianus post victoriam Actiacam Romam redibat\redierat, cum repente homo quidam ei occu(cu)rrit corvum tenens.

Ο σύνδεσμος cum με την οριστική του παρακειμένου, συχνά μαζί με το επίρρ. repente (= ξαφνικά), δηλώνει αιφνίδιο γεγονός. Στην κύρια πρόταση (σε παρατατικό ή υπερσυντέλικο) υπάρχουν συνήθως τα μόρια vix (vixdum), aegre (μόλις και μετά βίας) κτλ. Ο cum αυτός ονομάζεται αντίστροφος (cum inversum).[1]  Πολλές φορές, όταν πρόκειται για άμεση ακολουθία δύο πράξεων, το cum χρησιμοποιείται έτσι που η πρόταση την οποίαν εισάγει ως χρονική να είναι ουσιαστικά η κύρια πρόταση, και μ᾿ αυτό τον τρόπο η συντακτική σχέση κύριας και δευτερεύουσας προτάσεως παρέχεται αντίστροφη[2] (cum inversīvum): vix hostes (flumen transiĕrant, cum proelium commissum est μόλις οι εχθροί πέρασαν τον ποταμό και αμέσως άρχισε μάχη (αντί: cum vix…transierant, proelium commissum est).

Στη Λατινική ο υπερσυντέλικος χρησιμοποιείται ακόμη σε δευτερεύουσες (υποτελείς) προτάσεις, για να δηλωθεί ότι η πράξη που μνημονεύεται στη δευτερεύουσα πρόταση είναι χρονικά πρωτύτερη από την πράξη που μνημονεύεται στην κύρια πρόταση (η πράξη και στις δύο προτάσεις αναφέρεται στο παρελθόν): legati quos miserat, redierunt οι πρέσβεις, που έστειλε, επέστρεψαν.[3]

Γ.1.δ.

Cum illic aurum pensatum sit

Γ.2.

α. Quibus interemptis aurum omne a Camillo receptum est

Γ.2.

β. Sutor dixit oleum et operam se perdidisse

Γ.2.γ. quanti nullam adhuc emerat: δευτερεύουσα επιρρηματική απλή παραβολική πρόταση, του ποσού, που λειτουργεί ως β’ όρος σύγκρισης (α’ όρος σύγκρισης είναι η προηγούμενη κύρια). Εισάγεται με την αναφορική αντωνυμία quanti (παραβολικό ζεύγος tanti – quanti) και εκφέρεται με οριστική (emerat), γιατί η σύγκριση αφορά δύο πράξεις ή καταστάσεις που είναι ή θεωρούνται αντικειμενική πραγματικότητα. Συγκεκριμένα, με οριστική υπερσυντελίκου, γιατί αναφέρεται στο παρελθόν.

Γ.2.δ.

domum, in\ad castra, Carthaginem

Γ.3.

de\ex\a(b)\ in nascendo

ad\in nascendum

[1] ΠΑΣΧΑΛΗΣ ,Μ. & ΣΑΒΒΑΝΤΙΔΗΣ, Γ., ΛΑΤΙΝΙΚΑ ΤΕΥΧΟΣ Α,  112.

[2] ΤΖΑΡΤΖΑΝΟΣ , Α., ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ,   190.

[3] ΤΖΑΡΤΖΑΝΟΣ , Α., ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ,   174.

Για να μεταφερθείτε στο κριτήριο επιλέξτε τον παρακάτω σύνδεσμο:

Κριτήριο Αξιολόγησης Λατινικά Ενότητες 21-27-29