Επαναληπτικές Ασκήσεις Συντακτικού Ενότητες 16-50 Απαντήσεις

Επαναληπτικές Ασκήσεις Συντακτικού

Ενότητες 16-50

Απαντήσεις 

1. illi Sedulium, ducem et principem Lemovicum, occident
2. «multi etiam milites Romani in eadem cruentissima pugna occisi sunt, multi autem graviter vulnerati sunt.»
3. et inter vela, quae praetenta erant foribus, se abdidit
4. dum obvia turba quasi moriturum eum miseratur:δευτερεύουσα χρονική πρόταση, ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο περιεχόμενο της κύριας «Ab his in castra delatus est tristis et trepidus». Εισάγεται με τον χρονικό σύνδεσμο dum, εκφέρεται με οριστική γιατί εκφράζει μόνο τον χρόνο και, μάλιστα, χρόνου ενεστώτα αντί του αναμενόμενου παρατατικού (λατινισμός), γιατί δηλώνει το σύγχρονο και μάλιστα μια συνεχιζόμενη πράξη στη διάρκεια της οποίας συμβαίνει η πράξη του ρήματος της κύριας πρότασης (delatus est).
5. Οριστική Παρατατικού: miles pedes animadversurus erat

Οριστική Υπερσυντελίκου: miles pedes animadversurus fuerat

6. pedes eius : pedes suos «pedes eius» σημασιολογικά υπάρχει κτήση χωρίς αυτοπάθεια, η κτήση δηλαδή δεν αναφέρεται στο υποκείμενο του ρήματος της πρότασης και συντακτικά το eius λειτουργεί ως γενική κτητική στο pedes. pedes suos : σημασιολογικά υπάρχει κτήση με αυτοπάθεια, η κτήση δηλαδή αναφέρεται στο υποκείμενο του ρήματος της πρότασης και συντακτικά το suos λειτουργεί ως επιθετικός προσδιορισμός στο pedes.
7. α. Cicero scripsit Brenno duce Gallos, apud Alliam flumen deletis legionibus Rοmanorum, evertertisse urbem Romam praeter Capitolium, pro quo immensam pecuniam accepissent. β. Cum Camillus interemisset eos
8. Post paucos dies
9. nolite aliquem credere consulturum esse
10. Romae, Athenis, in Italia (στάση σε τόπο)
11. “Quando hanc ficum decerptam esse putatis ex arbore?”
12. – Is monuit ut caverent periculum et tutarentur patriam(βουλητική πρόταση) /Is iubet patres cavere periculum et tutari patriam (iubeο+τελικό απαρέμφατο)
13. -Omnes pugna abstinete!

-Corvum doceam parem salutationem

14. Γενικά, ο προσδιορισμός του εξωτερικού αναγκαστικού αιτίου εκφέρεται με τις προθέσεις propter (συχνότερα), ob, per (λιγότερο συχνά) + αιτιατική. Αν είναι πρόσωπο, εκφέρεται με την πρόθεση causa ή gratia (σπανιότερα) + γενική του προσώπου. Επίσης, το εξωτερικό αναγκαστικό αίτιο όχι σπάνια εκφέρεται και με απλή αφαιρετική. Στην προκειμένη περίπτωση α. propter rem, β. per rem, γ. re (απλή αφαιρετική)
15. Quod (adulescens) confisus erat (est) (αντικειμενική αιτιολογία)

Quod (adulescens) confisus esset (υποκειμενική αιτιολογία)

Cum (adulescens) confisus esset (η αιτιολογία ως αποτέλεσμα εσωτερικής λογικής διεργασίας)

16. certatum

causā/gratiā certandi

ad/in certandum

ut (adulescens) certaret

qui certaret

17. Sed consul, in castra reversus, adulescentem, per quem hostes fugāti erant, morte multāvit – σύμπτυξη σε συνημμένη μετοχή, καθώς το ημιαποθετικό ρήμα έχει ενεργητική διάθεση.
18. Rei publicae gerendae et administrandae
19. Colendis et cogitandis hominibus excellentibus ( προαιρετική καθώς έχουμε απρόθετους τύπους γερουνδίου
20. i. His a domesticis Scipioni relatis, is fores reserari eosque intromitti iussit.

ii. is domesticos fores reserare eosque intromittere iussit.

21. α. Nemo vero eos miseratus sit! – (αρνητική λέξη + υποτακτική Παρακ./ δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί το noli + απαρέμφατο, καθώς το ρήμα βρίσκεται σε γ’ ενικό πρόσωπο)  β. Seneca hortabatur homines ne aliquis / ne quisquam (vero) eos/illos miseraretur, quod infeliciter vixissent!
22. placuit:απρόσωπο ρήμα.
    curāri: υποκείμενο στο απρόσωπο ρήμα placuit και τελικό απαρέμφατο.
    senatui: δοτική προσωπική λόγω του απροσώπου ρήματος placuit.
    id: υποκείμενο στο απρφ. curāri (ετεροπροσωπία).
    publice: επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο απρφ. curāri.
23. praebuit: ρήμα. ille: υποκείμενο του ρήματος praebuit. se: άμεσο αντικείμενο του ρήματος praebuit και άμεση αυτοπάθεια. eis: έμμεσο αντικείμενο (σε δοτική) του ρήματος praebuit. spectandum: αιτιατική γερουνδιακού που δηλώνει τον σκοπό στο ρήμα praebuit. Λειτουργεί ως κατηγορηματικός προσδιορισμός στο άμεσο αντικείμενο του ρήματος praebuit “se”. assidentem [et] cenantem: κατηγορηματικές μετοχές εξαρτώμενες από τον ρηματικό τύπο αίσθησης spectandum (άμεση αντίληψη ) συνημμένες στο “se”, στο οποίο λειτουργούν ως κατηγορούμενα (μέσω του spectandum). in scamno: εμπρόθετος προσδιορισμός που δηλώνει στάση σε τόπο στη μετοχή assidentem. apud focum: εμπρόθετος προσδιορισμός που δηλώνει τη στάση σε τόπο και συγκεκριμένα το πλησίον στη μετοχή assidentem. ex catillo: εμπρόθετος προσδιορισμός που δηλώνει την (τοπική) προέλευση στη μετοχή
24. Divitiae Samnitium Manio contemnendae fuerunt
25. qui facilius divitias contemnere posset.
26. Ille se eis praebuit ut spectaretur in scamno assidens apud focum et ex ligneo catillo cenans (τελική πρόταση)

lle se eis praebuit qui spectaretur in scamno assidens apud focum et ex ligneo catillo cenans (αναφορικο-τελική πρόταση)

27. Cum Ennius indignatus esset

Cum praedones arma abiecissent

28. sed tantus furor omnes invadit, ut pugnare cupiant. (εφαρμογή του κανόνα της ακολουθίας των χρόνων).
29. Caecilia auditura aliquam vocem congruentem proposito
30. με αναφορική τελική πρόταση: qui C. Marium quam celerrime hostem iudicaret
    με σουπίνο: iudicatum Marium quam celerrime hostem
    με εμπρόθετο γερούνδιο (causā + γενική): C. Marium quam celerrime hostem iudicandi causā. Υποχρεωτική η γερουνδιακή έλξη. Μετά την έλξη →C.Marii quam celerrime hostis iudicandi causā
    με εμπρόθετο γερούνδιο (ad + αιτιατική): ad C. Marium quam celerrime hostem iudicandum (το ίδιο και μετά την έλξη, που είναι υποχρεωτική)
31. noli habere/ ne habueris
32. quam hi
33. scriptum a C. Caesare
34. Sed antiquitas mihi placet, quod honesta et bona et modesta est.
35. Caesar monuit militem ut sic ergo viveret. (μετατροπή της κύριας πρότασης επιθυμίας σε δευτερεύουσα βουλητική πρόταση λόγω της σύνταξης του ρ. moneo (όχι τελικό απαρέμφατο).
36. η δευτερεύουσα αναφορική πρόταση εκφέρεται με ενεστώτα γιατί αναφέρεται στο παρόν (εξαρτάται από το dicerent που δηλώνει το απραγματοποίητο στο παρόν) και με έγκλιση οριστική γιατί οι αναφορικές επιθετικές- προσδιοριστικές προτάσεις εκφέρονται κανονικά με οριστική
37. α. Crudeliter et regie id me fecisse
    β. qui non videat coniurationem fecisse Catilinām
38. Non tibi ingredienti fines patriae ira cecidit? Κύρια ευθεία ερωτηματική πρόταση, ολικής αγνοίας, απλή, δεν εισάγεται με κάποιο μόριο για να δοθεί έμφαση. Εκφέρεται με οριστική παρακειμένου και εκφράζει πραγματική απορία.
39. Mater rogavit filium num ad hostem venisset et captiva in castris illius esset
40. Ergo te parto
41. α) Ergo nisi pariam , Roma non oppugnetur ⇒ Αντίθετο του πραγματικού με την υπόθεση στο παρελθόν και την απόδοση στο παρόν.

β) nisi pariam, oppugnetur

42. ad hostem venine et captiva in castris tuis sum?
43. δευτερεύουσα ουσιαστική συμπερασματική πρόταση ως υποκείμενο του απροσώπου ρήματος fit της κύριας πρότασης «ex quo fit». Εκφράζει το γεγονός ή συμβάν, εισάγεται με τον συμπερασματικό σύνδεσμο ut, επειδή είναι καταφατική και εκφέρεται με υποτακτική, διότι το συμπέρασμα στη λατινική γλώσσα είναι μια υποκειμενική κατάσταση. Συγκεκριμένα με υποτακτική χρόνου ενεστώτα (laudandus sit: υποτακτική ενεστώτα παθητικής περιφραστικής συζυγίας), διότι εξαρτάται από ρήμα αρκτικού χρόνου (fit = ενεστώτας) και δηλώνει το σύγχρονο στο παρόν. Έχουμε ιδιομορφία στην ακολουθία των χρόνων, διότι το συμπέρασμα είναι ιδωμένο τη στιγμή που εμφανίζεται στο μυαλό του ομιλητή και όχι τη στιγμή της πιθανής πραγματοποίησής του (συγχρονισμός της κύριας με τη δευτερεύουσα πρόταση). Έχουμε μάλιστα εδώ προσωπική σύνταξη του γερουνδιακού, διότι αυτό προέρχεται από ρήμα ενεργητικό μεταβατικό που συντάσσεται με αιτιατική.
44. a quo metui putetur (is): έχουμε άρση του λατινισμού του ειδικού απαρεμφάτου, γιατί αυτό πλέον εξαρτάται από δοξαστικό ρήμα παθητικής φωνής και στην περίπτωση της ταυτοπροσωπίας ταυτίζεται το υποκείμενο του απαρεμφάτου και του ρήματος.
45. Ne feceris id./Noli facere id.
46. α. Δευτερεύουσα Αναφορική πρόταση προσδιοριστική που εκφέρεται με υποτακτική, λόγω του πλαγίου λόγου και συγκεκριμένα με υποτακτική παρατατικού (imperandum esset) γιατί εξαρτάται από ιστορικό χρόνο (videbatur) και δηλώνει το σύγχρονο στο παρελθόν. β. Ισοδύναμηέκφραση: quod is/Sertorius deberet imperare
47. “ Emitte hanc cras repente in hunc locum “
48. de interficiendo Caesarem
49. Porcia ei dixit non esse id (illud) temerarium factum suum, sed certissimum indicium amoris sui erga illum tale consilium molientem.
50. si tibi consilium non ex sententia cessisset»: δευτερεύουσα επιρρηματική υποθετική πρόταση. Εισάγεται με τον υποθετικό σύνδεσμο si, γιατί είναι καταφατική. Με εξάρτηση από το experiri, που με τη σειρά του εξαρτάται από το volui, σχηματίζεται εξαρτημένος υποθετικός λόγος της ανοικτής υπόθεσης (1ο είδος) στο μέλλον. Συγκεκριμένα, στην υπόθεση έχουμε υποτακτική υπερσυντελίκου (cessisset) και στην απόδοση πλάγια ερωτηματική πρόταση (quam aequo animo me ferro essem interemptura).

Τροπή σε ανεξάρτητο υποθετικό λόγο: Υπόθεση: si […] non ex sententia cesserit (οριστική συντελεσμένου μέλλοντα) Απόδοση: quam […] interimam? (ευθεία ερώτηση – οριστική μέλλοντα)

Για να μεταφερθείτε στις ασκήσεις επιλέξτε τον παρακάτω σύνδεσμο:

Επαναληπτικές Ασκήσεις Συντακτικού Ενότητες 16-50