Ξενοφώντας Κεφάλαιο 2 Παράγραφος 19

Ξενοφῶντος Ἑλληνικά

Κεφάλαιο 2. Παράγραφος 19

Πρωτότυπο Κείμενο

Θηραμένης δὲ καὶ οἱ ἄλλοι πρέσβεις ἐπεὶ ἦσαν ἐν Σελλασίᾳ͵ ἐρωτώμενοι δὲ ἐπὶ τίνι λόγῳ ἥκοιεν εἶπον ὅτι αὐτοκράτορες περὶ εἰρήνης͵ μετὰ ταῦτα οἱ ἔφοροι καλεῖν ἐκέλευον αὐτούς. Ἐπεὶ δ΄ ἧκον͵ ἐκκλησίαν ἐποίησαν͵ ἐν ᾗ ἀντέλεγον Κορίνθιοι καὶ Θηβαῖοι μάλιστα͵ πολλοὶ δὲ καὶ ἄλλοι τῶν Ἑλλήνων͵ μὴ σπένδεσθαι Ἀθηναίοις͵ ἀλλ΄ ἐξαιρεῖν.

Μετάφραση

Ο Θηραμένης και οι υπόλοιποι πρέσβεις όταν βρίσκονταν στην Σελλασία, καθώς τους ρωτούσαν για ποιο λόγο είχαν έρθει είπαν ότι είχαν απόλυτη εξουσιοδότηση για την ειρήνη. Μετά από αυτά διέταξαν να τους φωνάξουν. Όταν έφτασαν έκαναν συνέλευση στην οποία διαφωνούσαν κυρίως οι Κορίνθιοι και οι Θηβαίοι και πολλοί άλλοι από τους Έλληνες, να μην κάνουν συμφωνία με τους Αθηναίους αλλά να τους καταστρέψουν.

Θηραμένης δὲ καὶ οἱ ἄλλοι πρέσβεις ἐπεὶ ἦσαν ἐν Σελλασίᾳ: δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση

ἦσαν: ρήμα/ Θηραμένης δὲ καὶ οἱ πρέσβεις: υποκείμενο / ἄλλοι: επιθετικός προσδιορισμός/ ἐν Σελλασίᾳ: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει στάση σε τόπο.

 (ἐπεί) ἐρωτώμενοι εἶπον: δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση

εἶπον: ρήμα/ Θηραμένης δὲ καὶ οἱ πρέσβεις: ενν. υποκείμενο/ ἂλλοι: ενν. επιθετικός προσδιορισμός / ἐρωτώμενοι: επιρρηματική χρονική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος

ἐπὶ τίνι λόγῳ ἥκοιεν: δευτερεύουσα πλάγια ερωτηματική πρόταση μερικής άγνοιας ως αντικείμενο στο ἐρωτώμενοι.

ἥκοιεν: ρήμα/ οὗτοι: ενν. υποκείμενο / ἐπὶ λόγῳ: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του σκοπού/ τίνι: επιθετικός προσδιορισμός στο λόγῳ.

ὅτι αὐτοκράτορες περὶ εἰρήνης (ἥκοιεν): δευτερεύουσα ειδική πρόταση κρίσεως ως αντικείμενο στο εἶπον.

ἥκοιεν: ενν. ρήμα / οὗτοι: ενν. υποκείμενο / αὐτοκράτορες: επιρρηματικό κατηγορούμενο του τρό­που/ περὶ εἰρήνης: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς.

μετὰ ταῦτα οἱ ἔφοροι καλεῖν ἐκέλευον αὐτούς: κύρια πρόταση κρίσεως.

ἐκέλευον: ρήμα/ οἱ ἔφοροι: υποκείμενο / τοὺς αγγέλους: ενν. άμεσο αντικείμενο / καλεῖν: έμμεσο αντικείμενο, τελικό απαρέμφατο με υποκείμενο (τοὺς αγγέλους ενν.) (ετεροπροσωπία) / αὐτούς: αντικείμενο στο καλεῖν/ μετὰ ταῦτα: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου

ἐπεὶ δ΄ ἧκον (οἱ πρέσβεις): δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση.

ἧκον: ρήμα/ οἱ πρέσβεις: ενν. υποκείμενο.

ἐκκλησίαν ἐποίησαν (οἱ ἒφοροι): κύρια πρόταση κρίσεως.

ἐποίησαν: ρήμα/ οἱ ἒφοροι: ενν. υποκείμενο./ ἐκκλησίαν: αντικείμενο.

ἐν ᾗ ἀντέλεγον Κορίνθιοι καὶ Θηβαῖοι μάλιστα͵ πολλοὶ δὲ καὶ ἄλλοι τῶν Ἑλλήνων͵ μὴ σπένδεσθαι Ἀθηναίοις͵ ἀλλ΄ ἐξαιρεῖν: δευτερεύουσα αναφορική πρόταση που αναφέρεται στο ἐκκλησίαν. Εισάγεται με την αναφορική αντωνυμία ἧ, εκφέρεται με οριστική και δηλώνει το πραγματικό.

ἀντέλεγον: ρήμα / Κορίνθιοι καὶ Θηβαῖοι͵ πολλοὶ δὲ: υποκείμενο/ μάλιστα: επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού στο Θηβαῖοι / ἂλλοι: επιθετικός προσδιορισμός στο πολλοί / τῶν Ἑλλήνων: γενική διαιρετική / ἐν ᾗ: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του τόπου/ μὴ σπένδεσθαι͵ ἀλλ΄ ἐξαιρεῖν: τελικά απαρέμφατα, άμεσα αντικείμενα με υποκείμενο (αὐτούς ενν.) (ετεροπροσωπία) / Ἀθηναίοις: αντικείμενο στα απαρέμφατο σπένδεσθαι ἀλλ΄ ἐξαιρεῖν.

Αφού μελετήσετε τις παραγράφους που αναφέρονται στη συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στη Σελλασία, να αναπαραστήσετε τα γεγονότα σε θεατρικό λόγο.

H Σελλασία έχει γεμίσει οργισμένους πρόξενους. Στο κέντρο, κάποιοι Κορίνθιοι κήρυτταν κατά της ειρήνης στους Θηβαίους πρέσβεις. Εισέρχονται οι έφοροι.

• Ω, εντιμότατοι, ήρθαμε να διαπραγματευτούμε τους όρους για τον οίκτο σας! βιάστηκε να πει ο Θηραμένης.
• Οίκτο ζητά ο εχθρός; Οίκτο προς τους εγκληματίες; Που δεν σεβάστηκαν ούτε τους βασικούς κανόνες της μάχης και αχρήστεψαν τους ναύτες μας; σχεδόν ούρλιαζε ο Κορίνθιος πρέσβης Αισχύλος.

Ακολούθησαν ζητωκραυγές Θηβαίων, «Ας σκοτώσουμε και αυτούς τους πρέσβεις ως απάντηση!» Η εκκλησία ήταν μία αποθήκη μίσους για την Αθήνα. Ο Λύσανδρος έπρεπε να δράσει. «Μα πώς θέλουν να φερθούν με τόση αφέλεια; Θα τους σκοτώσουμε και μετά τι; Θα άρχουμε μία κενή, κατεστραμμένη γη; Αν θέλουμε να τους ελέγχουμε, δεν πρέπει να το καταλάβουν!  Πρέπει να ‘θέλουμε το καλό τους’!»

• Τίμιε πρόξενε, έχουν ήδη τιμωρηθεί οι εγκληματίες! Σφάχτηκαν! Σήμερα θα συνθηκολογήσουμε για τον υπόλοιπο λαό! είπε, εννοώντας προφανώς πως ο υπόλοιπος λαός αξίζει τον οίκτο…
• Πώς θα συνθηκολογήσουν οι ανήθικοι; Δεν τους εμπιστευόμαστε! Να στείλουμε στρατό να τους ελέγχουμε! επέμεινε ο Αισχύλος. Το πρόσωπο του είχε παραμορφωθεί από την οργή. Ο όχλος των ολιγαρχικών είχε παθιαστεί και φώναζε.
• Θα στείλετε στρατό στα γυναικόπαιδα; Μα είναι αθώοι! είπε ο Θηραμένης, με μία διαφορετική σημασία της λέξης…
• Ω, άνδρες, πώς θα ανδραποδίσουμε τους προστάτες μας στους Μηδικούς πολέμους; είπε επιβλητικά ο Λύσανδρος.
• Προστάτες; Οι προδότες; οργίαζαν οι Θηβαίοι, αδιάλλακτοι να δουν την Αθήνα ανήμπορη. Η Απέλλα θύμιζε τη φάρμα των ζώων, της αποστροφής. Κραυγές, τσακωμοί στο κοινό και πρωτόγονη αγριότητα, καταπιεσμένη για χρόνια…!
• Δεν αρμόζει η αχαριστία στη σοφία σας… Ας σεβαστούμε αυτούς του χρήσιμους στρατιώτες (έδειξε τον Θηραμένη), που έχουν προσφέρει τόσες υπηρεσίες… (μπορούσαν επομένως να προσφέρουν κι άλλες…) Δεν χρειάζονται βάρβαροι εκβιασμοί, απλά να αποδείξουν την πίστη τους! Να σεβαστούν τους νικητές! πολλοί κατάλαβαν το νόημα των λέξεων του Λύσανδρου. Οι κραυγές μειώθηκαν.
• Βέβαια, η κατεδάφιση των μεγαλύτερων τειχών θα ήταν μία καλή απόδειξη πίστεως! πρότεινε ο Εφιάλτης. Τα Μακρά και τα τείχη του Πειραιά θα κατεδαφιστούν!
• Πού θα βρουν την πίστη οι ηγεμόνες της Ελλάδας; Αν μας ξανά-προδώσουν; ο Αγησίλαος δεν ήταν ικανοποιημένος…
• Μα, δεν δύναται, σύντροφε, αφού θα παραδώσουν όλα τα π λ ο ί α τους. Η λέξη είχε βαθύ νόημα και για τον Λύσανδρο και για τους Κορίνθιους. Εκτός από δώδεκα βέβαια, για να μπορούν να σταθούν στα πόδια τους…
• Καλώς, τότε! οι Κορίνθιοι ήταν πολύ ικανοποιημένοι με την «αξιοπιστία» της Αθήνας…
• Φυσικά, θα είμαστε αξιόπιστοι! Θα επιστρέψουμε και τους εξόριστους! επιβεβαίωσε ο Θηραμένης.
• Άρα, φυσικά, θα μας ακολουθείτε σε όποια μάχη πάμε! Όποιος είναι εχθρός μας, θα είναι και δικός σας! συμπέρανε ο Λύσανδρος.
• Ναι! Ναι! Ευχαριστούμε για την ευσπλαχνία σας! πανηγύριζαν οι Αθηναίοι.

Οι περισσότερες κραυγές που ακούγονταν τώρα ήταν καταφατικά «Ναι!» και «Έτσι μπράβο! Ας είναι πιστοί!»

• Και δεν θα αντιταχθείτε ποτέ στους φίλους μας! επέμεινε ο Λύσανδρος.
• Όχι βέβαια, στρατηγέ! Σε πέντε μέρες θα σας έχουμε παραδώσει τα καράβια! Οι Αθηναίοι ήταν εκστατικοί.

Δεν σκέφτονταν τίποτα άλλο πέρα από την ασφάλεια των παιδιών τους. Ήταν στον Παράδεισο! Αγκαλιάζονταν μεταξύ τους και σχεδόν φώναζαν στις απαντήσεις τους. «Μα τι σοφοί, τι θαυμαστοί που είναι οι Λακεδαιμόνιοι!» σκέφτονταν… Μόνο ο Θηραμένης δεν είχε ενθουσιαστεί. «Μα γιατί χαίρονται; Δεν μπορεί να πίστεψαν τη λέξη πίστη! Μα είναι καταδικασμένοι! Τι κάνει στον άνθρωπο η απελπισία… Να χοροπηδά για έναν κόκκο άμμου, ενώ του έχουν πάρει όλη τη θάλασσα! Να βρίσκεται στη φυλακή και να χαίρεται για τα χρώματα της ταπετσαρίας!» συμπέρανε.

(Ο Θηραμένης όπως θα ήθελα να είναι)

Την ενδεικτική απάντηση συνέταξε η μαθήτρια Α Λυκείου Τσούλη Αναστασία σύμφωνα με τις υποδείξεις και οδηγίες της καθηγήτριάς της Μαρίας Γεωργοπούλου

Η Ομάδα του filologika.gr

Για περισσότερη ενημέρωση για θέματα που αφορούν τα Φιλολογικά μαθήματα ακολουθήστε μας στην επίσημη σελίδα μας στο Facebook.