Ξενοφώντας Κεφάλαιο 4 Παράγραφος 23

Ξενοφῶντος Ἑλληνικά

Κεφάλαιο 4. Παράγραφος 23

Πρωτότυπο Κείμενο

Τῇ δ΄ ὑστεραίᾳ οἱ μὲν τριάκοντα πάνυ δὴ ταπεινοὶ καὶ ἔρημοι συνεκάθηντο ἐν τῷ συνεδρίῳ· τῶν δὲ τρισχιλίων ὅπου ἕκαστοι τεταγμένοι ἦσαν͵ πανταχοῦ διεφέροντο πρὸς ἀλλήλους. Ὅσοι μὲν γὰρ ἐπεποιήκεσάν τι βιαιότερον καὶ ἐφοβοῦντο͵ ἐντόνως ἔλεγον ὡς οὐ χρείη καθυφίεσθαι τοῖς ἐν Πειραιεῖ· ὅσοι δὲ ἐπίστευον μηδὲν ἠδικηκέναι͵ αὐτοί τε ἀνελογίζοντο καὶ τοὺς ἄλλους ἐδίδασκον ὡς οὐδὲν δέοιντο τούτων τῶν κακῶν͵ καὶ τοῖς τριάκοντα οὐκ ἔφασαν χρῆναι πείθεσθαι οὐδ΄ ἐπιτρέπειν ἀπολλύναι τὴν πόλιν. Καὶ τὸ τελευταῖον ἐψηφίσαντο ἐκείνους μὲν καταπαῦσαι͵ ἄλλους δὲ ἑλέσθαι. Καὶ εἵλοντο δέκα͵ ἕνα ἀπὸ φυλῆς.

Μετάφραση

Την επόμενη μέρα οι Τριάκοντα πολύ ταπεινωμένοι και εγκαταλελειμμένοι συγκεντρώθηκαν στην αίθουσα συνεδριάσεων· οι τρεις χιλιάδες από την άλλη, όπου βρισκόταν ο καθένας τους, σε όλα τα μέρη της πόλης διαφωνούσαν μεταξύ τους. Γιατί όσοι είχαν διαπράξει βιαιότερες πράξεις και φοβούνταν, υποστήριζαν έντονα ότι δεν έπρεπε να υποχωρήσουν σε αυτούς που βρίσκονταν στον Πειραιά· όσοι αφετέρου πίστευαν ότι δεν είχαν διαπράξει κανένα αδίκημα, οι ίδιοι συλλογίζονταν και προσπαθούσαν να πείσουν και τους άλλους ότι δεν χρειαζόταν να υποφέρουν αυτά τα δεινά και έλεγαν ότι δεν πρέπει να υπακούσουν στους Τριάκοντα ούτε να τους επιτρέψουν να καταστρέψουν την πόλη. Και στο τέλος αποφάσισαν να καθαιρέσουν εκείνους από την εξουσία και να εκλέξουν άλλους. Και εξέλεξαν δέκα, έναν από κάθε φυλή.

Τῇ δ΄ ὑστεραίᾳ οἱ μὲν τριάκοντα πάνυ δὴ ταπεινοὶ καὶ ἔρημοι συνεκάθηντο ἐν τῷ συνεδρίῳ·: Κύρια πρόταση κρίσεως.

συνεκάθηντο: ρήμα/ οἱ μὲν τριάκοντα: υποκείμενο.

Τῇ δ΄ ὑστεραίᾳ: δοτική του χρόνου στο συνεκάθηντο.

ταπεινοὶ καὶ ἔρημοι: επιρρηματικά κατηγορούμενα του τρόπου στο συνεκάθηντο.

πάνυ: επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού στα ταπεινοὶ καὶ ἔρημοι.

ἐν τῷ συνεδρίῳ: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει στάση σε τόπο στο συνεκάθηντο.

τῶν δὲ τρισχιλίων… πανταχοῦ διεφέροντο πρὸς ἀλλήλους.: Κύρια πρόταση κρίσεως.

διεφέροντο: ρήμα/ ἕκαστοι (ενν.): υποκείμενο.

τῶν δὲ τρισχιλίων: γενική διαιρετική στο ἕκαστοι (ενν.)

πανταχοῦ: επιρρηματικός προσδιορισμός του τόπου στο διεφέροντο.

πρὸς ἀλλήλους: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της εχθρικής διάθεσης στο διεφέροντο.

ὅπου ἕκαστοι τεταγμένοι ἦσαν: δευτερεύουσα επιρρηματική αναφορική πρόταση του τόπου ως επεξήγηση στο πανταχοῦ,της κύριας πρότασης που προηγείται.

τεταγμένοι ἦσαν: ρήμα/ ἕκαστοι: υποκείμενο.

Ὅσοι μὲν γὰρ ἐπεποιήκεσάν τι βιαιότερον: δευτερεύουσα αναφορική ονοματική πρόταση, ουσιαστική ως υποκείμενο στο ἔλεγον της κύριας πρότασης που έπεται.

ἐπεποιήκεσάν: ρήμα/ Ὅσοι: υποκείμενο/ τι: σύστοιχο αντικείμενο.

βιαιότερον: επιθετικός προσδιορισμός στο τι.

καὶ ἐφοβοῦντο: δευτερεύουσα αναφορική ονοματική πρόταση, ουσιαστική ως υποκείμενο στο ἔλεγον της κύριας πρότασης που έπεται.

ἐφοβοῦντο: ρήμα/ Ὅσοι (ενν.): υποκείμενο.

ἐντόνως ἔλεγον: Κύρια πρόταση κρίσεως.

ἔλεγον: ρήμα/ οι δευτερεύουσες αναφορικές που προηγούνται: υποκείμενο.

ἐντόνως: επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο ἔλεγον.

ὡς οὐ χρείη καθυφίεσθαι τοῖς ἐν Πειραιεῖ·: Δευτερεύουσα ονοματική ειδική πρόταση ως αντικείμενο στο ἔλεγον της κύριας πρότασης που προηγείται.

οὐ χρείη: απρόσωπο ρήμα/ καθυφίεσθαι: υποκείμενο, τελικό απαρέμφατο με υποκείμενο τούτους (ενν.) (ετεροπροσωπία).

τοῖς ἐν Πειραιεῖ: αντικείμενο του καθυφίεσθαι.

ὅσοι δὲ ἐπίστευον μηδὲν ἠδικηκέναι: δευτερεύουσα αναφορική ονοματική πρόταση, ουσιαστική ως υποκείμενο στα ἀνελογίζοντο καὶ ἐδίδασκον καὶ ἔφασαν των κύριων πρότασεων που έπονται.

ἐπίστευον: ρήμα/ Ὅσοι: υποκείμενο/ ἠδικηκέναι: αντικείμενο, ειδικό απαρέμφατο με υποκείμενο Ὅσοι (ταυτοπροσωπία).

μηδὲν: σύστοιχο αντικείμενο στο ἠδικηκέναι.

αὐτοί τε ἀνελογίζοντο: Κύρια πρόταση κρίσεως.

ἀνελογίζοντο: ρήμα/ η δευτερεύουσα αναφορική που προηγείται: υποκείμενο.

αὐτοί: κατηγορηματικός προσδιορισμό στο υποκείμενο του ρήματος.

καὶ τοὺς ἄλλους ἐδίδασκον: Κύρια πρόταση κρίσεως.

ἐδίδασκον: ρήμα/ η δευτερεύουσα αναφορική που προηγείται: υποκείμενο/ τοὺς ἄλλους: αντικείμενο.

ὡς οὐδὲν δέοιντο τούτων τῶν κακῶν: Δευτερεύουσα ονοματική ειδική πρόταση ως αντικείμενο στο ἐδίδασκον της κύριας πρότασης που προηγείται.

δέοιντο: ρήμα/ οὗτοι (ενν.): υποκείμενο/ τῶν κακῶν: αντικείμενο.

οὐδὲν: αιτιατική του ποσού στο δέοιντο.

τούτων: επιθετικός προσδιορισμός στο τῶν κακῶν.

καὶ τοῖς τριάκοντα οὐκ ἔφασαν χρῆναι πείθεσθαι οὐδ΄ ἐπιτρέπειν ἀπολλύναι τὴν πόλιν.: Κύρια πρόταση κρίσεως.

ἔφασαν: ρήμα/ οὗτοι (ενν.): υποκείμενο/ οὐκ χρῆναι: αντικείμενο, ειδικό απαρέμφατο με υποκείμενα πείθεσθαι… οὐδ΄ ἐπιτρέπειν (απρόσωπη σύνταξη) υποκείμενο των απαρεμφάτων τούτους (ενν.) (ετεροπροσωπία).

τοῖς τριάκοντα: άμεσο αντικείμενο στο πείθεσθαι/ έμμεσο αντικείμενο στο οὐδ΄ ἐπιτρέπειν/ δοτική προσωπική στο χρῆναι (τριπλή συντακτική λειτουργία).

ἀπολλύναι: άμεσο αντικείμενο στο οὐδ΄ ἐπιτρέπειν, τελικό απαρέμφατο με υποκείμενο τοὺς τριάκοντα (ενν.) (ετεροπροσωπία).

τὴν πόλιν: αντικείμενο στο ἀπολλύναι.

Καὶ τὸ τελευταῖον ἐψηφίσαντο ἐκείνους μὲν καταπαῦσαι͵ ἄλλους δὲ ἑλέσθαι.: Κύρια πρόταση κρίσεως.

ἐψηφίσαντο: ρήμα/ οὗτοι (ενν.): υποκείμενο/ καταπαῦσαι… ἑλέσθαι: αντικείμενα, τελικά απαρέμφατα με υποκείμενο οὗτοι (ενν.) (ταυτοπροσωπία).

ἐκείνους μὲν: αντικείμενο στο καταπαῦσαι.

ἄλλους δὲ: αντικείμενο στο ἑλέσθαι.

τὸ τελευταῖον: αιτιατική του χρόνου στο ἐψηφίσαντο.

Καὶ εἵλοντο δέκα͵ ἕνα ἀπὸ φυλῆς.: Κύρια πρόταση κρίσεως.

εἵλοντο: ρήμα/ οὗτοι (ενν.): υποκείμενο/ δέκα: αντικείμενο.

ἕνα: επεξήγηση στο δέκα.

ἀπὸ φυλῆς: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει την προέλευση στο εἵλοντο.

Η Ομάδα του filologika.gr

Για περισσότερη ενημέρωση για θέματα που αφορούν τα Φιλολογικά μαθήματα ακολουθήστε μας στην επίσημη σελίδα μας στο Facebook.